Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Ο πρίγκηπας της Λαλακιάς


Το πρωί εκείνο τον ξύπνησε κάτι παράξενο στον αέρα. Δεν καταλάβαινε τι ώρα ήταν. Το φως είχε αντικατασταθεί από ένα λευκό χαρτί με μερικές αχνές γραμμές. Στη θέση των παραθύρων πρασιές με μουσκεμένες κάλτσες σε σχήματα βράχων, περίπτερα αχθοφόρων, τοίχοι λερωμένοι με φτυαριές από τριμμένο κάρβουνο, φτύνει με όλη τη δύναμη, με βαρύ βήμα πηγαίνει στην αποθήκη, ανοίγει την πόρτα, πάει και κουρνιάζει με μάτια μισόκλειστα δίπλα στο κιβώτιο με τις πατάτες.
-Η τηλεόραση δεν έχει καλό σήμα. Η τηλεόραση έχει βλάβη, έχει παγωμένα χέρια, έχει άσπρα χέρια…μου αρέσει το χιόνι…κρέμα σαντιγί…Τι γρήγορα που φτιάχνεται ένας χιονάνθρωπος.
Κοιμάται κάτω απ’ το σεντόνι με τα κυκλάμινα, λουλούδι με σπασμένο το μίσχο, δράκος χωρίς κάστρο και φωτιά, σκονισμένος, κρατώντας αγκαλιά το προσκέφαλο με τις τραχιές πέτρες, βγάζει το κεφάλι του από το γρασίδι, γλιστράει πάλι στο χώμα, αποκοιμιέται ξανά, δεν έλεγε να τελειώσει ο χειμώνας.
Τα περισσότερα κεραμίδια σπασμένα χορεύουν αδιάκοπα ανάμεσα στα δέντρα, τραπέζι της κουζίνας, κόκκινα, πράσινα, κίτρινα μολύβια, μια ξύλινη κουτάλα, τα δάχτυλα του βουτηγμένα στην κρέμα κυλάνε δίπλα στο πιάτο, το ξυπνητήρι, ένα κυριακάτικο πρωινό, λίγη κανέλα, οδηγίες εκτέλεσης, μια πρόσκληση, τα χάπια παίζουν κυνηγητό στο διάλειμμα ανάμεσα στα πόδια του.
Χθες πήγε μια βόλτα στο βουνό, είχε αγοράσει το δώρο του, ξύρισε το κεφάλι του, έγραψε γράμματα, έριξε κέρματα σε σχισμές, έφτιαξε ένα φουστάνι κολλώντας παλιά εισιτήρια στο χαρτί της τουαλέτας, σύντομη διαδρομή, σύντομο σημείωμα, ταξίδι χωρίς παραγράφους, θυμάται που κρυφάκουγε από την πόρτα, που άλεθε το στάρι στο χειρόμυλο της τελευταίας στιγμής, που οι παλάμες του έπαιζαν την πτήση των γερανών, που έγραφε στίχους με τις φιγούρες του Καραγκιόζη.
Είναι καινούριος στη γειτονιά, έχει μαλώσει με την παρέα του, κλειστός, ένα μεταλλικό κουτί, με τη βοήθεια κάποιου σύντομα θα τα καταφέρει. Κρέμασε το μπουφάν στην κρεμάστρα, έδωσε όλες τις πληροφορίες που χρειάζονταν προσέχοντας την ορθογραφία, ένωσε τα κομμάτια του προσώπου του με διπλόκαρφα, τσάκισε το χαρτί στη μέση, δίπλωσε το ένα φτερό, ξαναχώθηκε στο κρεβάτι.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑΣ
chrisdem@in.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.