Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

ΕΚΘΕΣΗ Το συριανό λουκούμι και οι άνθρωποί του

Η  έκθεση “Το συριανό λουκούμι και οι άνθρωποι του” θα είναι ανοικτή για το κοινό την Πέμπτη 1 Αυγούστου και θα διαρκέσει έως τις 8 Σεπτεμβρίου 2013.
Από τα πρώτα εξαγώγιμα προϊόντα της Ελλάδας, το λουκούμι αποτελεί τη ζωντανή ιστορία του τόπου μας. Η παραγωγή του έχει περάσει μέσα από όλες τις ιστορικές φάσεις της χώρας μας και συνεχίζεται. Πλούσιο φωτογραφικό υλικό και παλαιά σκεύη εργαστηρίων από το 1837 θα ταξιδέψουν τους επισκέπτες του Βιομηχανικού Μουσείου Ερμούπολης στην ιστορία του φημισμένου τοπικού προϊόντος της Σύρου.
Την πρώτη ημέρα της έκθεσης το Μουσείο μας γιορτάζει:

Πέμπτη 1 Αυγούστου

8.30μ.μ. Μουσική Δωματίου: Η 1η Σουίτα για τσέλο του Γ. Σ. Μπαχ από την Susan Norton
9.00μ.μ. DJ Set: Μουσικές επιλογές από τον Dj Jaman
9.30μ.μ. “Λουκουμάκι Συριανό”: πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού από τους δημιουργούς του ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Ξεκινά η λειτουργία λαικής αγοράς στη Σύρο


Με την υπ΄αριθ. 145/17-5-2013 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Σύρου, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ενέκρινε το αίτημά για υπαγωγή της Σύρου στο πιλοτικό πρόγραμμα για τη δημιουργία Αγροτικής Αγοράς.

   Ο χώρος στον οποίο θα λειτουργήσει πιλοτικά η Αγροτική Αγορά είναι αυτός που βρίσκεται δίπλα στον χώρο στάθμευσης του Κολυμβητηρίου .

   Δικαίωμα συμμετοχής στην αγροτική αγορά έχουν μόνο οι κατ΄ επάγγελμα αγρότες της νήσου Σύρου προς πώληση των παραγόμενων από τους ίδιους προϊόντων.

   Η Αγροτική Αγορά θα λειτουργεί δύο φορές την εβδομάδα, ημέρα Τρίτη και Σάββατο από τις 07.00 έως και τις 15.00 .

   Μετά τα παραπάνω όσοι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, κάτοικοι της νήσου Σύρου επιθυμούν να συμμετέχουν στην Αγροτική Αγορά θα πρέπει να προσέλθουν στην υπηρεσία Αγροτικής Ανάπτυξης που στεγάζεται στη Δημοτική Ενότητα ΄Ανω Σύρου (πρώην Δημαρχείο Άνω Σύρου) να ενημερωθούν σχετικά και να καταθέσουν απλή υπεύθυνη δήλωση  προκειμένου να λάβουν την απαιτούμενη άδεια.

   Για τους λόγους αυτούς,  προσκαλούμε τους ενδιαφερόμενους να προσέλθουν στο Δήμο για την έκδοση της σχετικής άδειας προκειμένου αφενός να ενισχυθεί ο τοπικός πρωτογενής τομέας και αφετέρου οι δημότες και μόνιμοι κάτοικοι να έχουν πρόσβαση σε ποιοτικά και φθηνότερα αγροτικά προϊόντα . 
 
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΥΡΟΥ   

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ Όχι στη διαθεσιμότητα διοικητικών υπαλλήλων


H πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για τη διαθεσιμότητα/κινητικότητα διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ-ΤΕΙ δημιουργεί εύλογες ανησυχίες και ανασφάλεια στο σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, δεδομένης της υπάρχουσας πολυετούς υποστελέχωσης των διοικητικών υπηρεσιών του και της σημαντικής συμβολής των διοικητικών υπαλλήλων στην προσπάθεια του Πανεπιστημίου Αιγαίου να ανταπεξέλθει στις σημερινές προκλήσεις.

Καίριο αίτημα της Πρυτανικής Αρχής του Ιδρύματος, για τη συνέχιση της εύρυθμης ακαδημαϊκής και διοικητικής λειτουργίας του Ιδρύματος, αποτελεί η ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού του Πανεπιστημίου Αιγαίου, για την πλήρη κάλυψη των επιτακτικών αναγκών σε όλες τις πανεπιστημιακές μονάδες (Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ρόδος, Σύρος). Ο πολυνησιωτικός χαρακτήρας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και οι ευλόγως ιδιαίτερες ανάγκες που εκ του χαρακτήρα αυτού προκύπτουν, έχουν αναγνωρισθεί στο παρελθόν από την Πολιτεία και οδήγησαν στην εξαίρεσή του από οριζόντια μέτρα, με την ψήφιση σχετικής νομοθετικής ρύθμισης (Ν. 4139/2013, ΦΕΚ Α΄ 74), η οποία στηρίχθηκε στην επιβαλλόμενη από το άρθρο 106 του Συντάγματος ειδική μέριμνα για τις νησιωτικές περιοχές.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου διεκδικεί την ενίσχυση της στελέχωσής του και συγχρόνως θα αντιδράσει με κάθε πρόσφορο και νόμιμο μέσο σε ενδεχόμενη ρύθμιση που θα επιφέρει μείωση του προσωπικού του. Έχει ήδη ενημερώσει σχετικά τη Σύνοδο των Πρυτάνεων και τα αρμόδια Υπουργεία και συνεχίζει την ανάληψη πρωτοβουλιών για την προάσπιση του σημαντικού ακαδημαϊκού του ρόλου σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, καθώς και του εκπαιδευτικού, ερευνητικού και αναπτυξιακού του ρόλου στα νησιά του Βορείου και Νοτίου Αιγαίου.

Μυτιλήνη, 31.07.2013

Από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Το στοιχειωμένο από τον Καραγάτση «κοκκινόσπιτο» της Σύρου



Η «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση, που διαδραματίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη Σύρο, είχε χαρακτηριστεί στο παρελθόν ως άσεμνη και ο δημιουργός του ως εισηγητής του ωμού σεξουαλισμού στην ελληνική λογοτεχνία.

Ολα τα στοιχεία που παραθέτει ο Καραγάτσης στη «Μεγάλη Χίμαιρα» για τη μεταπολεμική Σύρο είναι σύμφωνα με τις πηγές της εποχής Η άποψη αυτή έχει αρχίσει να εγκαταλείπεται τα τελευταία χρόνια. Γιατί, κι αν ακόμα ο συγγραφέας θεωρηθεί σεξουαλικά ελευθέριος, ποιος είναι εκείνος που θέτει όρια στη λογοτεχνία; Εξάλλου πόσο σεξουαλικά ελευθέριος ήταν ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής στον «Οιδίποδα Τύραννο». Πόσο θα σόκαρε το κοινό του 5ου π.Χ. αιώνα η έστω εν αγνοία του σχέση του Οιδίποδα με τη μητέρα του, την Ιοκάστη;

Ολα τα στοιχεία που παραθέτει τόσο απλόχερα ο Καραγάτσης για τη μεταπολεμική Σύρο είναι ταυτισμένα με τις πηγές της εποχής. Το γεγονός αυτό θέτει σε νέα τροχιά την έρευνα γύρω από τις συνθήκες συγγραφής του έργου. Θέτει, δηλαδή, το ζήτημα της επίσκεψης ή της διαμονής του Καραγάτση στη Σύρο.

Πώς αλλιώς, όμως, εξηγείται η αναφορά στη «Λέσχη Ελλάς», στη μικρότερη λέσχη που λειτουργούσε τότε στο Επισκοπείο, στον εξέχοντα ρόλο των προσφύγων, στο εμπόριο που αποτελούσε πραγματική ανάσα ζωής για τον τόπο, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό;

Πώς αλλιώς εξηγείται η «ηρεμία» με την οποία σκιαγραφεί το νησί; Και προφανώς είναι σε θέση να διαχωρίσει τον Αγιο Νικόλαο τον «Πλούσιο» στην Ερμούπολη από τον Αγιο Νικόλαο τον «Φτωχό» στην Ανω Σύρο.

Ομοίως πώς αλλιώς εξηγείται η ακρίβεια γύρω από την «ιδιαιτερότητα» του Επισκοπείου; Μας πληροφορεί ότι παρέχει διπλή θέα στους κατοίκους του, οι οποίοι μπορούν να θαυμάσουν από τη μία τη θάλασσα και από την άλλη το βουνό.

Μύθοι και παραδόσεις του νησιού

Το σπίτι των Ρεΐζηδων στο Επισκοπείο, στο συριανό «Κολωνάκι», προκύπτει από την περιγραφή ότι ήταν ένα διώροφο αρχοντικό, που προέδιδε την οικονομική επιφάνεια της εφοπλιστικής οικογένειας (βλ. Μεγάλη Χίμαιρα, σ. 61,62). Το απόσπασμα αυτό ενέπνευσε τον Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος συμπεριέλαβε στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός» (1962) ένα σχετικό ποίημα.

Το κόκκινο σπίτι, το στοιχειωμένο, καταραμένο, αιματοβαμμένο και αμαρτωλό σπίτι της διήγησης σώζεται ώς τις μέρες μας, ερειπωμένο μεν, διατηρώντας όλο του το μεγαλείο δε.



Επειδή η ονομασία «κοκκινόσπιτο» δεν υπάρχει πουθενά στο μυθιστόρημα, λέγεται ότι δόθηκε από τους Συριανούς για να δηλώσουν το γεγονός ότι βάφτηκε κόκκινο από το αίμα των Ρεΐζηδων. Ζωσμένο με θρύλους, μύθους και παραδόσεις, το αντιμετωπίζουμε ως άντρο δαιμόνιων πνευμάτων. Παλιότερα υπήρχε η εντύπωση ότι ακούγονταν τα βράδια οι λυγμοί της Ρεΐζη, οι φωνές της Μαρίνας, τα γέλια του μικρού κοριτσιού. Οι πιο προληπτικοί πιστεύουν ότι το σπίτι εξακολουθεί να έχει κακή ενέργεια, υποστηρίζοντας ότι όποιος τάραξε την ησυχία του ή τόλμησε να μετακινήσει έπιπλα και μικρότερα αντικείμενά του, βρήκε τραγικό θάνατο ή θάνατο κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Οι πιο ρεαλιστές υποστηρίζουν ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και εξυπηρετούσαν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Κάτοικος του Επισκοπείου θυμάται ότι ο χώρος ήταν τόπος συνάντησης χαρτοπαιχτών και παράνομων ζευγαριών και ότι ένας κύριος με ελαφρά νοητική στέρηση -πρέπει όμως να είχε πολύ χιούμορ- διασκεδάζοντας με τον φόβο των κατοίκων, τοποθετούσε στο κεφάλι του τα βράδια μια μεγάλη κολοκύθα και παίζοντας με το φως από τα κεριά, που κρατούσε και τη σκιά, τρομοκρατούσε τους περαστικούς.

Τα δε σενάρια περί ανυπαρξίας νομίμων κληρονόμων ή περί κωλύματος πωλήσεως του σπιτιού, διατηρούν αναλλοίωτο τον θρύλο. Κατά τη γνώμη μου το σπίτι δεν είναι -προς Θεού- στοιχειωμένο, εξάλλου η περιοχή έχει πυκνοκατοικηθεί τα τελευταία χρόνια ενώ οι ίδιες υπερφυσικές κι έως ενός σημείου μακάβριες ιδιότητες απεδίδοντο και στο χείμαρρο της Λαλακιάς πριν από τη διάνοιξη του δρόμου. Την πληροφορία την οφείλω στον κύριο Μάνο Ελευθερίου, τον οποίο θερμά ευχαριστώ.

Αλλά από την άλλη πλευρά γιατί θα πρέπει να καταρρίπτουμε τους θρύλους, τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις; Δεν αποτελούν και αυτοί μέρος της ιστορίας του τόπου μας ή έως ενός σημείου δεν αντανακλούν τις αντιλήψεις και τη νοοτροπία της εποχής που τους γέννησε;

Μια αμαρτωλή οικογένεια

Δεδομένης της υπάρξεως του σπιτιού, όμως, τίθεται το ερώτημα, μήπως η ιστορία που πραγματεύεται ο Καραγάτσης είναι πραγματική; Η θεωρία αυτή φαίνεται να ευσταθεί. Δεν μπορώ να φανταστώ δηλαδή ότι οι Συριανοί μετά την έκδοση του μυθιστορήματος «εφηύραν» το «κοκκινόσπιτο», ότι υπέδειξαν ένα οποιοδήποτε σπίτι στο Επισκοπείο ως τόπο κατοικίας των Ρεΐζηδων. Πιο πιθανό είναι να στήριξε ο Καραγάτσης το μυθιστόρημά του σε μια διαδεδομένη συριανή προφορική παράδοση, που σίγουρα εντυπώνεται στον ακροατή.

Οπως πληροφορήθηκα, είναι «κοινό μυστικό» στο Επισκοπείο ότι η ιστορία της «Χίμαιρας» είναι αληθινή και ότι υπάρχουν μέχρι σήμερα στο νησί οι απόγονοι της «αμαρτωλής» αυτής οικογένειας, απόγονοι που προήλθαν κατά πάσα πιθανότητα από δεύτερο γάμο του Γιάννη, του μοναδικού που επέζησε της καταστροφής. Οταν η οικογένεια βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, κατέφυγε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε ύστερα από αρκετά χρόνια ξανά στο νησί, με άλλο όνομα προκειμένου να αποτάξει από πάνω της τη «ρετσινιά». Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι ουδέποτε διεκδικήθηκε η τεράστια ακίνητη περιουσία.

Το όνομα της οικογένειας ειλικρινά δεν με απασχόλησε ποτέ. Εμένα με ενδιέφερε περισσότερο ένα άλλο σημείο: δεν είναι κρίμα για το νησί μας να μένουν ανεκμετάλλευτοι και να περνούν απαρατήρητοι τέτοιοι χώροι;

* ιστορικός (Για περισσότερα στο βιβλίο του ίδιου «Στοιχεία για την κοινωνική ζωή της Σύρου στη Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση. Τα θρυλούμενα για το κοκκινόσπιτο», έκδ. Δήμου Ανω Σύρου).

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99212

Ξαναδιαβάστε το βιβλίο

Στη «Μεγάλη Χίμαιρα» (εκδόσεις «Εστία»), έργο του 1953, ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) καταπιάνεται με τη Μαρίνα, μια νεαρή Γαλλίδα, που ερωτεύεται, παντρεύεται και ακολουθεί τον άντρα της στη Σύρα, στο πατρικό του σπίτι της Επισκοπής. Εκεί ζει κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άντρα της, κάθε ψυχική αναταραχή της έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Οταν έρχεται η οικονομική καταστροφή, που είναι συνδεδεμένη με την ψυχική φθορά της ηρωίδας, τότε όλα μπαίνουν στον φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Σύρος: στην αυλή του Πειραιά

Αντώνης Φουρλής

Πέρασε ο Απρίλης, μπήκε ο Μάης, μύρισε καλοκαίρι. Ας πούμε κάτι αυτονόητο: κάθε καλοκαίρι της ζωής μας είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο κι εγώ κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι το προηγούμενο, καθώς ονειρεύομαι το επόμενο για να πάρω κουράγιο, να σπρώξω τους τελευταίους δύσκολους μήνες της σεζόν. Έχουμε κι εκλογές μπροστά...
Με την Σύρο, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Μου την σύστησε ένας από τους πιο αγαπημένους φίλους μου, από εκείνους που είναι “για πάντα”. Aργότερα τον πάντρεψα στον Αγιο Νικόλα της Ερμούπολης και στο τέλος παντρεύτηκε στο νησί κι ο μικρότερος αδελφός μου.

Είναι μεγάλη υπόθεση να σε παίρνουν από το χέρι για να σου δείξουν “από τα μέσα” ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί. Και τί νησί! Τέσσερις ώρες με το καράβι της γραμμής από τον Πειραιά (δυόμισι αν αντέχει το πορτοφόλι σας το ταχύπλοο στους δίσεκτους καιρούς που ζούμε), η Σύρος τα έχει όλα και συμφέρει. Καταπληκτικές αμμουδιές, αλλά και βουνό. Αρχιτεκτονική σπάνια, που για τα δικά μου γούστα είναι πολύ πιο γοητευτική από το κλασσικό γαλανόλευκο, κυκλαδίτικο τοπίο. Ιστορία και πολιτισμό. Ορθοδοξία και καθολικισμό να συμβιώνουν στους αιώνες. Αρχοντιά και πλούτο από τους καπεταναίους, αλλά και το ναυπηγείο που την έκανε εργατομάνα – πρωτεύουσα του Αιγαίου. Όσοι έχουν μπει στον κόπο να διαβάσουν τις ταξιδιωτικές περιπλανήσεις μου, θα έχουν βαρεθεί να ακούνε ότι προτιμώ τις αντι-τουριστικές περιόδους. Στην Σύρο, πέρασα πέντε ημέρες στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου και την βρήκα (ελέω και της κρίσης;) πολύ πιο ήσυχη και φιλόξενη σε σύγκριση με τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Αν ήταν φθηνή; Εξαρτάται, από το πού θα μείνεις, πού θα φας, τί θα διαλέξεις. Για να είμαι ειλικρινής απόρησα με τις παραφουσκωμένες τιμές που μου έδωσαν για ορισμένους από τους ξενώνες – ανακαινισμένα αρχοντικά στα Βαπόρια (είναι η παλιά συνοικία της Ερμούπολης), αλλά βρήκα και κατέληξα σε λογικότερες τιμές κοντά στο λιμάνι.
Το καλοκαίρι που πλησιάζει θα μας βρει όλους αρκετά, ή πολύ στριμωγμένους. Δεν θα έχουμε περιθώρια ούτε χρήματα να ξοδέψουμε στα τυφλά, ούτε ημέρες. Να, λοιπόν, τί σκέφτηκα να κάνω εδώ: μάζεψα τις καλύτερες από τις προσωπικές μου επιλογές και τις διασταύρωσα με τις συμβουλές που μου έδωσε η (φανατική και εν δυνάμει κάτοικος Σύρου) καλή φίλη μου, Χριστίνα Πουλίδου. Την γνωρίζετε οι περισσότεροι, φαντάζομαι, καθώς μέχρι πρόσφατα θα διαβάζατε τα κείμενά της (και) εδώ στο Protagon.
Οι ομορφότερες γωνιές: ΄Ανω Σύρος, που ενδείκνυται για απογευματινή βόλτα, ή νωρίς το πρωί, γιατί αξίζει να ανηφορήσετε μέχρι τον Σαν Τζώρτζη, την καθολική εκκλησία στην κορυφή του λόφου. Τα σκαλοπάτια είναι πολλά και οι απροπόνητοι θα χρειαστούν μερικές στάσεις... Η Χριστίνα λέει ότι αν θέλετε να το συνδυάσετε με φαγητό, ο καλύτερος είναι ο Λιλής. Εγώ συμπληρώνω ότι ο Λιλής είναι από μόνος του προορισμός, γιατί όσοι έχουν βρεθεί στην Σύρο γνωρίζουν ότι αυτό υπήρξε το στέκι του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη. Δίπλα υπάρχει και το μικρό μουσείο με τα προσωπικά του αντικείμενα, που δημιούργησε η κόρη του. Αξίζει.

Σαμιχάλης, η κορυφή του μεγαλύτερου βουνού στο νησί, μόλις 15΄από την Ερμούπολη. Σωστή ώρα το ηλιοβασίλεμα. Η Χριστίνα (και πάλι) προτείνει να κλείσετε από πριν τραπέζι στο «Πλακόστρωτο» (τηλ.6973980248), που είναι πολύ καλό και σχετικά φθηνό. Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι και η πρώτη ταβέρνα που θα συναντήσετε είναι εξίσου καλή. Οπωσδήποτε να κάνετε τον περίπατο ως το εκκλησάκι του Σαν Μιχάλη με θέα προς Άνδρο-Τήνο. Πέρα από την καταπληκτική πλατεία στο κέντρο της Ερμούπολης, που αποκλείεται να την χάσετε, εγώ σας συνιστώ να κάνετε μία πρωινή βόλτα στην κεντρική αγορά, που θα την βρείτε εύκολα καθοδόν από το λιμάνι για την πλατεία. Έχει στυλ από τα παλιά, τοπικά προϊόντα ανεκτίμητα (όπως το τυράκι (κάτι σαν νωπή μυζήθρα), τα μυρωδάτα καπαρόφυλλα και τον κρίταμο, αλλά και χαλβαδόπιτες, λουκούμια και όλα τα σχετικά. Οπωσδήποτε το Βιομηχανικό Μουσείο, απέναντι απ΄το Νοσοκομείο. Πηγαίνετε και από πίσω να δείτε τον «τροχό» και ρωτήστε αν είναι ανοιχτό το «σκαγιοποιείο».

Όμορφοι οικισμοί για βόλτα είναι ακόμη τα Χρούσσα, η Ποσειδωνία ή Ντελαγκράτσια (εκεί υπάρχει και το όμορφο καφενεδάκι-μεζεδοποπωλείο το «Κυβερνείο», τηλ.22810.42533). Εκ των ουκ άνευ, μία (ύστερα θα κάνετε κι άλλες) βόλτα στα Βαπόρια. Στην κεντρική πλατεία, στα δεξιά, είναι ο ΟΤΕ. Πίσω του είναι η πλατεία Τσιροπινά. Περπάτήστε προς τα κεί και ανεβείτε την ανηφορίτσα. Στο τέλος της, αριστερά είναι ο Άγιος Νικόλαος. Πίσω ακριβώς απ΄την εκκλησία, στο ιερό του, στο δεξί σας χέρι ξεκινά μια σκάλα με καμάρα. Κατεβείτε την, προχωρείστε όλο ευθεία. Στο αριστερό σας χέρι θα δείτε σύντομα το ξενοδοχείο «Ηλέκτρα» - απέναντί του είναι μια πόρτα και μια σκάλα. Κατεβείτε την και θα βρείτε στο τέρμα αριστερά τα «Αστέρια», μία καφετέρια, μπαρ σε μαγική θέση – ειδικά το βράδυ. Δεν προτείνω να πάτε μα μικρά παιδιά, όμως, Φεύγοντας, ακολουθήστε το μονοπάτι δίπλα στη θάλασσα που καταλήγει σε μια σκάλα-πλακόστρωτο.

Παραλίες: Πάρτε μπροστά σας τον χάρτη και εντοπίστε τον Λωτό, το Δελφίνι (την καλύτερη, ίσως, παραλία του νησιού, αρκεί να μην φυσά ο βοριάς και σηκώνει την άμμο στο πρόσωπό σας. Θα ταλαιπωρηθεί λίγο το αυτοκίνητό σας στον χωματόδρομο. Αμμουδιές με ομπρέλες, ξαπλώστρες και λαοθάλασσα την περίοδο της πολυκοσμίας είναι το Κίνι και η Βάρη. Το Κίνι το πιάνει ο Βοριάς, η Βάρη είναι απολύτως προστατευμένη και πολύ ρηχή. Ο Φοίνικας είναι ένας όμορφος κολπίσκος με σπίτια, καφενείο, φούρνο, ταβέρνα και τα σχετικά, όπου πατε με το αυτοκίνητο. Όμορφες παραλίες είναι ακόμη το Κόμητο (με νεαρόκοσμο κυρίως), όπου θα βρείτε ένα καλοκαιρινό μπαράκι και ξαπλώστρες και τα Κόκκινα – σκιές με αλμυρίκια. Στην ίδια διαδρομή, αλλά νωρίτερα θα συναντήσετε τις Αγκαθωπές. Με ομπρέλες, ξαπλώστρες και καφενεία (εξαιρετική παραλία και ρηχή, αλλά με πάρα πολύ κόσμο τις ώρες αιχμής) και κοντά είναι ακόμη ο Γαλησσάς (ομπρέλλες, ξαπλώστρες, κανό, καφενεία και ιδανική για παιδιά). Συμπαθητικές παραλίες ανάλογα με τον καιρό είναι ακόμη το Αχλάδι, η Αμπέλα και οι Σαντορινιοί (όμορφοι, αλλά χωρίς καμιά σκιά).

Φαγητό: Δεν θα περιοριστώ στα παραδοσιακά, γιατί η Σύρος είναι κοσμοπολίτισσα κι έχει απ'όλα. Δεν προλαβαίνεις ποτέ να τα δοκιμάσεις, αλλά εγώ ξεχωρίζω (ολίγον αυθαίρετα) όσα μου άρεσαν και όσα διασταύρωσα με την Χριστίνα. Ξεκινώ (όχι τυχαία) από την «Φιλομήλα» στην Αζόλιμνο. Εξαιρετικό φαγητό, καλές τιμές και δεν εντοπίσαμε ούτε ένα ψεγάδι (τηλ.22810.62088). «Το τζιτζίκι στ΄αλμυρίκι», στο Κίνι. Φρέσκο ψάρι, τίμιος ταβερνιάρης, πολύ καλές τηγανητές πατάτες και καλά μεζεδάκια. Ιδιαίτερη ατμόσφαιρα λιμανιού, ψαρομεζέδες καλοί και φθηνοί στο καρνάγιο (βγαίνοντας από την Ερμούπολη, πέρα από το ναυπηγείο), στον «Αλφόνσο», πίσω από την πλατεία Ηρώων (τηλ. 6976996040). Στο κέντρο της Ερμούπολης, μεζεδάκια στον «Άη της Ιθάκης» στον πεζόδρομο. Για σουβλάκια στο “Μαρουλάκι” ή στον “Πολιτη” και για όσους δεν αντέχουν χωρίς ιταλικό, ένα θαυμάσιο και αυθεντικό στέκι που γνωρίζουν οι πάντες στο νησί είναι το “Αβαξ”, ακριβώς μπροστά στο λιμάνι. Ο Ιταλός οικοδεσπότης φτιάχνει πίτσα και μακαρόνια που σε ταξιδεύουν (τηλ.22810>83989). Εξαιρετικό μπαρ στην κεντρική πλατεία της Ερμούπολης, με υπέροχα κοκτέηλ και πολύ καλά λίγα πιάτα (φαλάφελ, λαχματζούν) το «Ε, αμέ» - όπως βλέπετε το Δημαρχείο, αριστερά, στα σκαλάκια. Και μην ξεχάσετε, τέλος, να ψωνίσετε χαλβαδόπιτες Κορρέ (στην πλατεία του Δημαρχείου δίπλα στο σινεμά).

ΥΓ: Χριστίνα, στο είχα πει ότι θα κλέψω την παράσταση, δημοσιεύοντας το ηλεκτρονικό μήνυμα με τις οδηγίες που μου έστειλες πέρυσι για τους προορισμούς “με ISO” στην Σύρο...Σε ευχαριστώ.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

ΚΚΕ ΣΥΡΟΥ Δώρο στους εφοπλιστές οι νέες αυξήσεις στα ακτοπλοικά εισιτήρια


Νέες αυξήσεις, στην καρδιά του καλοκαιριού, στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια της οικονομικής θέσης και στα ναύλα των οχημάτων εξασφάλισε η συγκυβέρνηση στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, με απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτης, και τέθηκε σε ισχύ την περασμένη Τρίτη 23 Ιούλη! Η ενημέρωση για τις αυξήσεις έγινε την Πέμπτη, το πρωί σε άτυπη συνάντηση του υπουργού με ναυτιλιακούς συντάκτες και με ενημερωτικό σημείωμα που στάλθηκε το μεσημέρι για να διευκρινίσει ότι οι αυξήσεις είναι στο όριο του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του 2012, δηλαδή 0,8%. Ωστόσο, πόση τελικά θα είναι η αύξηση αυτό θα το «δουν» οι ελάχιστες εργατικές λαϊκές οικογένειες που ίσως καταφέρουν φέτος να πάρουν μια μικρή ανάσα στα νησιά, όταν θα φτάσουν στο γκισέ των πρακτορείων, αφού στην τελική διαμόρφωση της τιμής των εισιτηρίων και των ναύλων θα προστεθούν τα τέλη υπέρ τρίτων και ό,τι άλλο «τραβάει» η όρεξη των εφοπλιστών.

Οι αυξήσεις που θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας από το ήδη ισοπεδωμένο εισόδημά τους, έρχεται να προστεθεί σε αυτή που επιβλήθηκε στις 20 Οκτώβρη και πάλι με υπουργική απόφαση του τότε υπουργού Ναυτιλίας, ύψους 2,4%. Ενώ, είναι η τρίτη που γίνεται σε διάστημα περίπου ενός έτους, αφού την 1η Απρίλη του 2012 οι εφοπλιστές χωρίς υπουργική απόφαση είχαν επιβάλει αυξήσεις σε εισιτήρια και ναύλα που ξεπερνούσαν το 25%.

Στην άτυπη συνάντηση ο υπουργός ανέφερε επίσης ότι ο στόχος είναι «η ελάφρυνση της ελληνικής σημαίας από κόστος», όπου κόστος προφανώς τα δικαιώματα των ναυτεργατών. Ενώ, ξεκαθάρισε για το θέμα της εκτίναξης της ανεργίας ότι αν οι ναυτεργάτες θέλουν να μειωθεί η ανεργία θα πρέπει να αποδεχτούν τα κοινοτικά προγράμματα όπως το «ΝΕΑΡΧΟΣ» που ήδη «τρέχει» και προβλέπει για 1.000 νέους ναυτεργάτες ότι θα ταξιδεύουν χωρίς ΣΣΕ, με 800 ευρώ και ανασφάλιστοι, εκτός «αν κάποιοι για τα δικαιώματα προτιμούν να κάθονται», ανέφερε κυνικά!

Η ζωή επιβεβαιώνει ότι όσο διατηρείται η εξουσία της αστικής τάξης, των μονοπωλίων, όσο τα μέσα παραγωγής, οι πηγές του πλούτου είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία, όσο τα πλοία είναι στα χέρια των εφοπλιστών, όσο η ανάπτυξη της οικονομίας και της ναυτιλίας έχουν κριτήριο το κέρδος δεν μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των ναυτεργατών, των εργαζόμενων στα ναυπηγεία, στα λιμάνια, οι ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων των νησιών μας αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Τα προβλήματα θα οξύνονται, θα χειροτερεύει η κατάστασή τους.

Η Ελλάδα έχει μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από τη λαϊκή εργατική εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής. Βασικές κατευθύνσεις της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ για τη Ναυτιλία είναι, η ολόπλευρη εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών όλων των νησιών, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, με ασφαλή και σύγχρονα πλοία, με φτηνά εισιτήρια με ουσιαστικές-σύγχρονες υπηρεσίες. Βασική προτεραιότητα είναι η σύνδεση της Ηπειρωτικής Ελλάδας με τα νησιά και το δίκτυο δια-νησιωτικής σύνδεσης. Οι Ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες δεν αποσκοπούν μόνο στη γρήγορη, ασφαλή και φτηνή μετακίνηση του νησιώτικου πληθυσμού, των επιβατών, αλλά στοχεύουν στην ολόπλευρη οικονομική, κοινωνική ανάπτυξη του νησιώτικου συμπλέγματος και των παραθαλάσσιων περιοχών, στην εξασφάλιση της ασφάλειας και της άμυνας του εργατικού, του σοσιαλιστικού κράτους. Είναι σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο στην υπηρεσία της λαϊκής οικονομίας, των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.  Πολύπλευρη αξιοποίηση των γεωγραφικών, κλιματολογικών, πολιτιστικών πλεονεκτημάτων των νησιών και άλλων παράκτιων περιοχών, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του λαϊκού τουρισμού, με ασφαλή τουριστικά πλοία που θα προσφέρουν σύγχρονες, φτηνές υπηρεσίες για την αναψυχή, την ξεκούραση των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.

Βασικό εργαλείο για την προώθηση της ναυτιλιακής πολιτικής είναι και ο Ενιαίος, αποκλειστικά Δημόσιος Φορέας Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, ενταγμένος στον κεντρικό - πανεθνικό σχεδιασμό. Ο Ενιαίος Δημόσιος Φορέας Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας με την εφαρμογή της ανάλογης κλαδικής πολιτικής μπορεί να συμβάλλει σχεδιασμένα στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων, με επέκταση σε άλλους τομείς των μεταφορών, της εθνικής άμυνας στα πλαίσια των αναγκών της λαϊκής οικονομίας. Η κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων με ευθύνη των κρατικών ναυπηγοεπισκευαστικών μονάδων - που θα είναι περιουσία του λαού - σε συνδυασμό με την αποτελεσματική οργάνωση και τον εργατικό έλεγχο δημιουργούν προϋποθέσεις για σύγχρονες - ασφαλείς υπηρεσίες.

Αυξήσεις στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια υπέγραψε ο υπουργός Ναυτιλίας

Νέες αυξήσεις, στην καρδιά του καλοκαιριού, στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια της οικονομικής θέσης και στα ναύλα των οχημάτων εξασφάλισε η συγκυβέρνηση στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, με απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτης, και τέθηκε σε ισχύ την περασμένη Τρίτη 23 Ιούλη! Η ενημέρωση για τις αυξήσεις έγινε την Πέμπτη, το πρωί σε άτυπη συνάντηση του υπουργού με ναυτιλιακούς συντάκτες και με ενημερωτικό σημείωμα που στάλθηκε το μεσημέρι για να διευκρινίσει ότι οι αυξήσεις είναι στο όριο του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του 2012, δηλαδή 0,8%. Ωστόσο, πόση τελικά θα είναι η αύξηση αυτό θα το «δουν» οι ελάχιστες εργατικές λαϊκές οικογένειες που ίσως καταφέρουν φέτος να πάρουν μια μικρή ανάσα στα νησιά, όταν θα φτάσουν στο γκισέ των πρακτορείων, αφού στην τελική διαμόρφωση της τιμής των εισιτηρίων και των ναύλων θα προστεθούν τα τέλη υπέρ τρίτων και ό,τι άλλο «τραβάει» η όρεξη των εφοπλιστών.

Η τρίτη αύξηση σε ένα χρόνο

Οι αυξήσεις που θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας από το ήδη ισοπεδωμένο εισόδημά τους, έρχεται να προστεθεί σε αυτή που επιβλήθηκε στις 20 Οκτώβρη και πάλι με υπουργική απόφαση του τότε υπουργού Ναυτιλίας, ύψους 2,4%. Ενώ, είναι η τρίτη που γίνεται σε διάστημα περίπου ενός έτους, αφού την 1η Απρίλη του 2012 οι εφοπλιστές χωρίς υπουργική απόφαση είχαν επιβάλει αυξήσεις σε εισιτήρια και ναύλα που ξεπερνούσαν το 25%.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ Παιδεία και Υγεία στο απόσπασμα


 
Μετά τον “ξαφνικό θάνατο” 2.500 εκπαιδευτικών, 20.000 μαθητών, 52 ειδικοτήτων στα επαγγελματικά λύκεια και τις επαγγελματικές σχολές, η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, υπακούοντας στις εντολές της τρόϊκα, βάζει στο στόχαστρο ένα άλλο δημόσιο αγαθό, την Υγεία.

 Προκειμένου να ανταπεξέλθει στις μνημονιακές της υποχρεώσεις, για μείωση του κόστους στο χώρο της Υγείας από 10,5% του ΑΕΠ σε 6%, η κυβέρνηση συνεχίζει τη βάρβαρη πολιτική της, υλοποιώντας τον σχεδιασμό της για κλείσιμο δεκάδων νοσοκομείων μέσω των συγχωνεύσεων και των νέων οργανογραμμάτων που ήδη εφαρμόζονται σε αρκετά νοσοκομεία, αφού, με απόφαση του υπουργού Υγείας, προχωρά άμεσα στο κλείσιμο έξι νοσοκομειακών μονάδων εντός του Λεκανοπεδίου της Αττικής και θέτει σε διαθεσιμότητα (στην ουσία απολύει) 2.500 υγειονομικούς υπαλλήλους. Οι 2.500 διαθεσιμότητες εργαζομένων, που υπηρετούν στο ΕΣΥ, θα αποβούν ολέθριες για το δημόσιο σύστημα υγείας, και αυτό γιατί η κυβέρνηση απολύει εργαζόμενους απόλυτα απαραίτητους για την καθημερινή λειτουργία του ΕΣΥ, αντί, βεβαίως, να καλύψει τα 20.000 κενά προσωπικού και τις 6.000 ελλείψεις γιατρών στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.

 Μεσοπρόθεσμα, θα θυσιαστούν και τα μεσαία υπό συγχώνευση Νοσοκομεία με απώτερο στόχο, από 135 Νοσοκομεία να οδηγηθούμε σε διψήφιο αριθμό με το κλείσιμο 35 μικρών και μεσαίων Νοσοκομείων καθώς και 770 τμημάτων του ΕΣΥ. Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι και στα κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, που κλείνουν μετά το 2010, δεν προστίθενται καθόλου νέα. Και βεβαίως, το πάγωμα των προσλήψεων σε Νοσηλευτικό – Ιατρικό προσωπικό δεν μπορεί να υποκατασταθεί από το κλείσιμο των μικρών Νοσοκομείων.

 Αλλά και στα νησιά μας η υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας συνεχίζεται αμείωτα. Πάμπολλα είναι τα δημοσιεύματα για αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που θέτει σε κίνδυνο την υγεία των κατοίκων στο νομό μας. Συγχωνεύονται τα νοσοκομεία Σύρου και Νάξου, με αυτό της Σύρου να υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο αφού οι θέσεις των γιατρών που συνταξιοδοτούνται παραμένουν κενές. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα:  Τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα στα νησιά μας για να καρπωθούν για ίδιον όφελος την κατάρρευση της δημόσιας Υγείας και εις βάρος, βέβαια, της τσέπης των ήδη εξαθλιωμένων, από την πολιτική της άγριας λιτότητας των μνημονιακών κυβερνήσεων, νησιωτών.
Είναι, πλέον, ξεκάθαρο ότι ο στόχος τους το ξεπούλημα έναντι πινακίου φακής κάθε δημόσιου και κοινωνικού αγαθού: Από την Παιδεία και την Υγεία μέχρι  την Πρόνοια και την Κοινωνική Ασφάλιση, από το Νερό (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ) και την Ενέργεια (ρεύμα, αέριο) μέχρι  τις παραλίες-φιλέτα, από τα βουνά και τα δάση μέχρι την εθνική αμυντική βιομηχανία (ΕΛΒΟ, ΕΑΣ, ΛΑΡΚΟ) και τις δημόσιες τράπεζες (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Αγροτική)... 

Το Συντονιστικό Σωματείων και Εργαζομένων στις Κυκλάδες εκφράζει τη συμπαράστασή του στους εργαζομένους στο χώρο της Υγείας που απεργούν την Τετάρτη 24/7 ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Συμπαρατασσόμαστε μαζί τους και αγωνιζόμαστε για:

·         Δημόσιο, σύγχρονο  και απολύτως δωρεάν σύστημα Υγείας – Πρόνοιας για όλους, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

·         Καμιά κατάργηση ή συγχώνευση δημόσιας μονάδας υγείας, κρεβατιών και εργαστηρίων.

·         Καμιά απόλυση, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

·         Ειδικό άμεσο πρόγραμμα κάλυψης των υγειονομικών αναγκών των νησιών.

 

ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

"Περιστατικά" στην Ερμούπολη

Έργα σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων, τα οποία ανήκουν στη συλλογή Αντώνη και Άζιας Χατζηϊωάνννου, περιλαμβάνονται στην έκθεση Περιστατικά Δ', η οποία φιλοξενείται από τις 27/7 έως τις 27/8 στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ίριδας Κρητικού, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Σύρος - Πολιτισμός 2013».
Η Συλλογή Χατζηιωάννου, που έργα της παρουσιάζονται για τέταρτη φορά στο κοινό, απαρτίζεται από έργα σύγχρονων Ελλήνων παραστατικών ζωγράφων, τόσο ιστορικών εκπροσώπων προηγούμενων γενεών όσο και, κυρίως, σημαντικών εκπροσώπων της γενιάς του '80-90, με ζωγραφικά έργα όπου κυριαρχούν οι ρεαλιστικές, νεορεαλιστικές και εξπρεσιονιστικές τάσεις, που στο επίκεντρό τους θέτουν την περιπέτεια της ανθρώπινης μορφής. Παράλληλα, στην ίδια συλλογή εντάσσονται και έργα πολύ νεότερων καλλιτεχνών, οι οποίοι εμφανίστηκαν στο εικαστικό προσκήνιο λίγο πριν ή και μετά το 2000, προτείνοντας ένα νέο σύμπαν και προχωρώντας πέρα από την ακριβή αναπαράσταση του κόσμου.
Στην έκθεση που θα παρουσιαστεί στην Ερμούπολη τα περισσότερα έργα έχουν φιλοτεχνηθεί κατά την τελευταία δεκαπενταετία και σε μεγάλο βαθμό αποτυπώνουν αρκετές από τις κυρίαρχες τρέχουσες τάσεις της νεοπαραστατικής ζωγραφικής στην Ελλάδα και ορισμένα από αυτά παρουσιάζονται στο κοινό για πρώτη φορά. Συνολικά 35 "περιστατικά ζωγραφικής" μιλούν με τρόπο συνοπτικό αλλά εύγλωττο για την εύφορη διαδικασία αυτογνωσίας του ζωγράφου και την εξίσου εύφορη διαδικασία αυτογνωσίας του θεατή.
Με την ευκαιρία της έκθεσης εκδόθηκε ομότιτλος κατάλογος που περιλαμβάνει αναλυτικά τα έργα που παρουσιάζονται, καθώς και κείμενα των Αντώνη και Άζιας Χατζηιωάννου, Ίριδας Κρητικού και Λάκη Παπαστάθη.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

“Success story” στη Σχοινούσα

Γράφει ο kokkiniotis

‘Λαμπερός’ γάμος με σελέμπριτις και ντεκόρ τη γραφική Σχοινούσα, ρεπορτάζ με …ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, ‘εκλεκτές παρουσίες’ και γκλαμουριά εν γένει. Όπως ακούσαμε και διαβάσαμε, τα ‘έργα ανάπλασης’ του νησιού για να είναι όλα τέλεια στην σημαντική στιγμή στη ζωή του ζεύγους, έκαναν τους κατοίκους να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς τους ‘ευεργέτες’ τους.

‘Ήρθε χρήμα στο νησί, μέχρι δρόμο τους φτιάξανε’, ακούσαμε…

Αν υποθέταμε πως είναι έτσι (γιατί, όπως θα δούμε παρακάτω, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά…), προκύπτουν αβίαστα τα ερωτήματα:

-Στη μνημονιακή Ελλάδα της κοινωνικής καταστροφής, πρέπει να παντρευτεί ο γιός ενός εφοπλιστή για να γίνουν ‘έργα υποδομής’ στο νησί; Οι ανάγκες των κατοίκων δεν υπολογίζονται;

-Τι σόι ‘ανάπλαση’ με κριτήρια της μιας βραδιάς, έστω ‘λαμπερής’, είναι αυτή;

-Μία μόνο πιατέλα από τους ‘υπέροχους αστακούς’ που γεύτηκαν οι εκλεκτοί καλεσμένοι, με πόσων ‘ευεργετημένων’ κατοίκων τις συντάξεις ισοδυναμεί;

-Πόσα ξοδεύτηκαν μόνο για τα καύσιμα των ελικοπτέρων που μετέφεραν τους προσκεκλημένους στο νησί;

-Οι καλλιτέχνες που δέχθηκαν να αποτελέσουν το ‘ζωντανό δώρο-έκπληξη’ προς τους συνδαιτημόνες, πόσο διατιμούν άραγε την προσωπική και καλλιτεχνική τους αξιοπρέπεια;

Θυμηθήκαμε με την ευκαιρία παλιότερο ‘ολίσθημα’ γνωστού τραγουδιστή της αριστεράς, που στις εποχές της ‘ευμάρειας’ είχε δεχθεί να τραγουδήσει πριβέ για τους καλεσμένους γνωστού εφοπλιστή.

Δεν ήταν τόσο το ότι θα άρεσαν στους προσκεκλημένους τα συγκεκριμένα τραγούδια –τι να καταλάβουν αυτοί από αυτά- όσο η επίδειξη του ‘λάφυρου’:

«Βλέπετε; Μέχρι και τον … μπορώ να αγοράσω με τα λεφτά μου και να σας τον κάνω δώρο…».

Βέβαια, στην περίπτωση εκείνη ο καλλιτέχνης δεν άντεξε μέχρι τέλους τον εξευτελισμό. Όσο προχωρούσε η βραδιά, ο αμφιτρύωνας –όχι και τόσο λεπτεπίλεπτος στους τρόπους…-γινόταν όλο και πιο απαιτητικός: «Τον ύμνο, τραγούδησέ μας τον ύμνο…», έλεγε και ξανάλεγε κάθε τόσο.

Στωικός ο καλλιτέχνης μας αντιπαρερχότανε την παραγγελιά του –υπό την επήρεια άλλωστε του αλκοόλ- περιστασιακού εργοδότη του, επιμένοντας στις καλλιτεχνικές του επιλογές.

Μέχρι που εκείνος κάποια στιγμή, αρπάζοντάς του απ’ τα χέρια το μικρόφωνο ανάγγειλε μεγαλοπρεπώς: «Και τώρα ο … θα μας τραγουδήσει τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας!»

Κάπου εκεί τέλειωσαν τα ψέματα αλλά και οι αντοχές του σημαντικού τραγουδιστή: Πέταξε το μικρόφωνο και σηκώθηκε κι έφυγε. Προς τιμήν του.

(Άσχετο: «Α, ρε Λαυρέντη…», που λέει και ο ποιητής…)

Είχαμε καταλάβει τι κρύβεται πίσω από όλη αυτή την ‘αγαθοεργό γκλαμουριά’, δεν περιμέναμε όμως τόσο άμεση επιβεβαίωση: Διαβάσαμε σήμερα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και την αθέατη όψη της ‘ευεργεσίας’…

Δείτε με τη σειρά, πρώτα το …ρεπορτάζ της “Espresso”(!) -το οποίο αφιερώνει στο αγαπημένο κατοικίδιο των νεονύμφων περισσότερη έκταση από όση συνολικά στους 256 κατοίκους του νησιού- και στη συνέχεια την άλλη όψη των πραγμάτων.

Ο γάμος στη Σχοινούσα

Παντρεύονταν γόνοι εφοπλιστικών οικογενειών, καθότι ο κύριος Μαρτίνος είναι ένας εκ των τριών εμίρηδων του νησιού. Και το νησί έπρεπε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του. Ξενοδόχοι, μαγαζάτορες, πλοία, λιμάνια, παραλίες… ακόμα και ο μοναδικός δρόμος του νησιού που οδηγεί στη Χώρα επιτάχτηκαν επί επτά μέρες. Τα κότερα του εφοπλιστή απαγόρευσαν στο καράβι που μεταφέρει νερό για την ύδρευση να προσεγγίσει το λιμάνι, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να αντιμετωπίσουν πρόβλημα λειψυδρίας.
Απεναντίας, το λιμάνι ήταν ανοιχτό για τη μεταφορά μηχανημάτων για το κοσκίνισμα της άμμου στην παραλία Τσιγγούρι, για να υποδεχτεί τους υψηλούς λουόμενους-καλεσμένους. Κλειστός παρέμεινε για τους κατοίκους και ο δρόμος του λιμανιού. Δεν επέτρεπαν στους ανθρώπους και στα οχήματα μετά την αποβίβασή τους από το «ΒΙue Star» να μεταβούν στα σπίτια τους. Ο χώρος ήταν κατειλημμένος από τους καλεσμένους του εφοπλιστή που παρακολουθούσαν τη συναυλία των Μαχαιρίτσα, Σταρόβα, Στόκα! Ανάμεσα στους ταλαιπωρημένους ταξιδιώτες μια γιαγιά, μία έγκυος, μικρά παιδιά, που δεν συγκίνησαν τον κύριο Μαρτίνο, αλλά ούτε καν τις αρχές του τόπου – στην υπηρεσία τίνος αλήθεια είναι οι υπηρεσίες του κράτους;
Η πιο θλιβερή όμως στιγμή, που δείχνει πόσο απολίτιστη είναι η κοινωνία των μπουρζουάδων, ήταν όταν ένας γνωστός στους κατοίκους teddy boy επιτέθηκε σε μια έγχρωμη επιβάτιδα – το κορίτσι εργάζεται στη Σχοινούσα. Την τράβηξε από τη χέρι με πρόθεση να τη διαπομπεύσει. Στη συνέχεια, απτόητος ο τύπος, ανέβηκε σε καπό αυτοκινήτου εμποδίζοντας τη διέλευσή του κάτω από τις επευφημίες των παρισταμένων. Ολα αυτά παρουσία πρώην μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πρώην υπουργών. Ατάραχη, η Αννα Νταλάρα παρακολουθούσε το θέαμα. Παρούσα και η λαλίστατη Φωτεινή Πιπιλή, μόνο που εδώ συμπεριφέρθηκε ως βουβό ανδράποδο. Τα γεγονότα δεν ενόχλησαν ούτε τους δήθεν εναλλακτικούς μουσικούς.
«Ηταν αφοπλιστική η επιμονή της οικογένειας και έτσι αποδέχτηκα την πρόσκληση» δήλωσε ο αγαπητός Μαχαιρίτσας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν αφοπλιστική μάλλον η αμοιβή για να δώσει το μουσικό στίγμα του σ” αυτό το πάρτι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Αυτά συνέβησαν στη μικρή Σχοινούσα την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου. «Είμαστε άξιοι της μοίρας μας», δηλώνουν οι κάτοικοι που αισθάνθηκαν να θίγεται πρωτίστως η αξιοπρέπειά τους. «Δυο καραβιές πεινασμένων θα “πρεπε να αποβιβαστούν απόψε στο νησί για να τους πετάξουν όλους στη θάλασσα» σχολίαζαν Κυριακή ξημερώματα δύο φίλες στην ταβέρνα της Λόζας.
Δέσποινα Γεωργαλά
Η Εφημερίδα των Συντακτών, 11.7.2013, σελ. 49

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Μαύρα μάτια

 
Ο Μάρκος είναι «πασέ»! Κανένας διανοούμενος δεν θα σκεφτόταν να βάλει μότο σε κείμενό του έναν στίχο του Μάρκου Βαμβακάρη. Ας πούμε το «Αφότου εγεννήθηκα φωτιές με τριγυρίζουν», που θυμίζει, όπως σωστά επισημαίνει ο Θωμάς Κοροβίνης, τον στίχο του Εγγονόπουλου «Πουθενά δεν μπόρεσα να συναντήσω τον εαυτό μου». Διαβάζω τα «Μαύρα μάτια», μια βιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη και μια εικονογραφία της συριανής κοινωνίας, 1905 - 1920, από τον Μάνο Ελευθερίου (εκδ. Μεταίχμιο). Ο Μάνος γράφει συνεχώς για το νησί του, κείμενα για τους καλλιτέχνες που έζησαν εκεί και για τους άλλους, μη «επώνυμους», Συριανούς που διαμόρφωσαν τη σπουδαία, κάποια χρόνια, συριανή κοινωνία. Ψάχνει λεπτομέρειες. Για να βρει αν ο Βαμβακάρης έφυγε 12, ή 13,5, ή 14 χρονών από το νησί, αναζητεί στα αρχεία έναν εφημεριδά, έναν μανάβη, ένα πρακτορείο εφημερίδων, πόστα στα οποία δούλεψε ο μικρός Μάρκος. Ετσι, ξεσηκώνει από τη σκόνη των μπαούλων έναν ολόκληρο κόσμο και μας τον προσφέρει στο πιάτο. Το βιβλίο του δεν είναι μια βιογραφία των νεανικών χρόνων του Μάρκου στη Σύρα αλλά τελικά γίνεται η Σύρα των νεανικών χρόνων του Μάρκου. Ισως όμως έτσι να μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τον Μάρκο Βαμβακάρη.

Θα πείτε, ποιος ασχολείται τώρα με τον Μάρκο; Η λαϊκίστικη περίοδος των κυβερνώντων «σοσιαλιστών» που επιβεβαίωναν τη λαϊκή τους αποδοχή ρίχνοντας στροφές σε νεο-λαϊκά μαγαζιά στους ήχους δήθεν λαϊκών τραγουδιών λειτούργησε σαν χωματερή, παρέσυρε όλο τον θησαυρό του ρεμπέτικου, τον έκανε αγνώριστο από τις μιμήσεις και τελικά τον έθαψε βαθιά. Και δεν είναι μόνον ο Μάρκος. Μαζί του ξεχάστηκαν και άλλοι πολλοί. Εξίσου μεγάλοι καλλιτέχνες ή ήσσονες. Οχι ότι δεν ακούγονται τα τραγούδια των παλιών ρεμπέτηδων - ας είναι καλά οι μικρές κομπανίες. Αλλά έχουν περάσει στο περιθώριο, δεν συγκινούν πια τους διανοούμενους, δεν υπάρχουν μελέτες γι' αυτούς, δεν υπάρχουν δημόσια αρχεία. Κανένας δεν σκέφτηκε να ξανακούσει τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες του Μάρκου, μήπως κρύβεται εκεί ένα καινούργιο στοιχείο, λέει κάπου ο Ελευθερίου. Η αυτοβιογραφική μαρτυρία του Μάρκου, ένα κείμενο, τηρουμένων των αναλογιών, μακρυγιαννικού ύφους (κυκλοφόρησε αρχικά το 1973, από την Αγγελική Κάιλ σε αυτο-έκδοση), δίνει ένα στίγμα του καλλιτεχνικού ήθους του συνθέτη. Ο Μάνος Ελευθερίου αναφέρει ότι ο Μάρκος έγραφε και μυθιστορήματα, παραθέτει μάλιστα την καρτ βιζίτ που έγραφε «Μάρκος Δ. Βαμβακάρης, Συγγραφεύς - Μουσικοσυνθέτης». Θα ήταν ωραίο να βρίσκαμε αυτά τα γραπτά. Θα μας φώτιζαν ακόμη πιο πολύ τις σκέψεις του Βαμβακάρη. Θα θέλαμε να δούμε το ύφος τους, αν ταιριάζει με το ύφος της αυτοβιογραφίας του. Και πολλοί θα πρόσβλεπαν, ίσως, να ανακαλύψουν έναν νέο Μακρυγιάννη.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=518722

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Με φόντο το άρθρο της κ.Πουλίδου

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ

Λίγες ώρες πριν την συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, που θα συζητήσει για πρώτη φορά επί της ουσίας το θέμα της διεκδίκησης, της πολιτιστικής πρωτεύουσας του 2021,ήδη, έχει αρχίσει να παίρνει μορφή διλήμματος με πολλές όψεις και είναι βέβαιο , ότι θα εξελιχθεί σε πολιτική και όχι μόνο ...αναμέτρηση και ελπίζω, όχι σε διχασμό.Η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη , αφού, σύμφωνα με το νόμο της αδράνειας, οι μεγάλες επιλογές προκαλούν αντιδράσεις, πέφτοντας,σαν πετραδάκια στην νυχτερινή μακαριότητα της στασιμότητας ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά της.Αυτό , συμβαίνει παντού και πάντα .Είναι αδύνατο από τον κανόνα να ξεφύγει και το μικρό μας «αλωνάκι».Προσωπικά είχα ρίξει την ιδέα , της διεκδίκησης της πολιτιστικής πρωτεύουσας, στις 3 Δεκέμβρη του 2007, σε εκδήλωση, που είχε οργανώσει το Υπουργείο Αιγαίου στην Σύρο, με ομιλητή τον τότε Υπουργό κ.Καμμένο και θέμα : “ 50 χρόνια από την Ίδρυση της Ευρωπαικής Ένωσης.Νησιωτική πολιτική στο πλαίσιο της Ευρωπαικής ένωσης.”Τότε, η πρότασή μου,όπως ήταν φυσικό μάλλον στους μεν τοπικούς συμμετέχοντες ακούστηκε «ως μεγαλομανία», στους δε υπόλοιπους, ως πτωχαλαζονεία.Αυτό όμως δεν έχει καμμιά σημασία.Το γεγονός είναι, όπως θα γράψει η ιστορία , πως η ιδέα της υποψηφιότητας,ήταν σύλληψη, ενός νεανικού τοπικού πολιτιστικού Κινήματος, που κατάφερε μέχρι σήμερα που συσπειρώσει πάνω από 2000 μέλη στο διαδίκτυο. Αν σήμερα φθάσαμε στο σημείο να την συζητά το δημοτικό συμβούλιο, το χρωστάμε σαυτούς.Μετά από 6 μήνες σοβαρής και συστηματικής προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού αλλά και της σύγχρονης πολιτιστικής δραστηριότητας, μέσω της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών και κοινωνικών δικτύων, κατάφεραν να δουν το «όνειρό» τους να λάμπει στα μάρμαρα της χρυσοπλοκώτατης πολιτείας μας. Το γεγονός , ότι, ο ανθός του τόπου οι νέοι άνθρωποι, παίρνουν στα χέρια τους την βαριά πολιτιστική παράδοση,με συνείδηση συνεχιστού, θα έπρεπε να χαροποιεί όλους . Το ότι, αυτή η κίνηση δείγμα της δίψας της νέας γενιάς για τον πολιτισμό, υιοθετήθηκε από Γερμανούς Ακαδημαικούς, μετά από εργαστηριακές έρευνες,έπρεπε να μας κάνει περήφανους. Όμως οι επικεφαλής αυτής της κίνησης είχαν κάνει το «λάθος» , να συγκρουστούν ανοιχτά , με κάποιους διατηρητέους, επί δεκαετίες εκπροσώπους , σε δημοτικές επιτροπές πολιτιστικές φαντάσματα , πίσω από τις οποίες οχυρώνονται για να μπορούν να σέρνουν τις απολιθωμένες αντιλήψεις τους για το σύγχρονο πολιτισμό, κρεμόντας στον «καλόγερο» της δημοσιότητας, το ακόρεστο πάθος της αυτοπροβολής τους.Η ρήξη ήταν αναγκαία αφού έδειξε στο πολιτιστικό μας τοπίο που έμοιαζε jurassik park , άρχισε να κυκλοφορεί και να κινείται κάτι νέο. Τα απόνερα αυτής της σύγκρουση ήταν αρκετό για να τροφοδοτήσει συμπλεγματικές αντιδράσεις από τους μαθουσάλες της πολιτιστικής κληρονομιάς ,υπόγειες και εκ του ασφαλούς που όμως ήταν καταδικασμένες να σβήσουν γρήγορα, όπως νομοτελειακά καταδικασμένοι είναι και οι ίδιοι, να περάσουν στο περιθώριο , παραδίδοντας την σκυτάλη στην νέα γενιά.
Η επιβεβαίωση της νεανικής πολιτιστικής αυτής κίνησης , δημιούργησε , «τρικυμία εν κρανίω» στους πολιτιστικούς αυτούς ταγούς, κυρίως γιατί ένοιωσαν την αναχώρησή τους να επισπεύδεται.Ανοίγω μια παρένθεση , εδώ και σημειώνω, ότι ο σχολιασμός αυτός γίνεται ερήμην τους και προσθέτω, ότι δεν έχουν ανάγκη, ούτε τον έπαινο , ούτε την κριτική μου.Εγώ απλά την γνώμη καταθέτω.Συνεχίζω. Αντίθετα, η δημοτική αρχή ,- μετά την ανακοίνωση των Γερμανών ειδημόνων - ταλαντεύθηκε αρκετά , αλλά στο τέλος συντάχθηκε με την σωστή πλευρά . Αυτή την φορά οι δίνες ήταν σοβαρότερες.Η υιοθέτηση της διεκδίκησης της υποψηφιότητας από τον Δήμαρχο, έπεσε μάλλον, σαν κεραυνός εν αιθρία και μάλλον έφερε σε αμηχανία τους εν δυνάμει υποψηφίους αντιπάλους του, που εξαντλούν τα αντιπολιτευτικά τους επιχείρηματά τους , στην πολιτική του μακροβιότητα και στην κόπωση που συνεπάγεται.Τυχόν υποψηφιότητα , δημιουργεί , προυποθέσεις πανσυριανής συσπείρωσης, που εκ πρώτης όψεως , λειτουργεί ως πολιτικό ελιξήριο για τον κ.Δεκαβάλλα.Απότοκο αυτού, ήταν να αρχίσουν οι μικρονοικές αντιδράσεις με φόντο τα προβλήματα της καθημερινότητας.Λακκούβες, σκουπίδια, βρώμικες παραλίες,πεταμένα αυτοκίνητα, αποτελούν, ένα καθημερινό ρεπερτόριο, που φιλοτεχνεί , στα μάτια του ζαλισμένου από την κρίση κόσμου, την εικόνα μιας ασυνάρτητης δημοτικής αρχής .Και κυρίως μιας κοινωνίας , που σπεύδει στο ραντεβού του 2021, σαν την μαντάμ Σουσού,των μεταπολεμικών γελιογράφων (και των τηλεοπτικών σήριαλ) , να έσπευδε να εξευρωπαισθεί , δραπετεύοντας απ΄την μιζέρια της, την ώρα που δεν έχει ούτε ψωμί να φάει.Είναι πολύ πιθανόν η εκμετάλλευση του εγχειρήματος να εντάσσεται στην προσωπική στρατηγική του σημερινού Δημάρχου.Αυτό δεν σημαίνει, ότι οι αντίπαλοί του θα πρέπει να του την προσφέρουν, ως δώρο, απαξιώνοντάς την.Απεναντίας, οφείλουν να συμμετέχουν, να την συνδιαμορφώσουν και να την θωρακίσουν απέναντι στις παγίδες που εγκυμονεί.
Κι ας μην ξεχνιόμαστε.H ιστορία επαναλαμβάνεται.Οι τρέχοντες πολιτικοί ανταγωνισμοί, ρίχνουν πάντα την σκιά τους σε κρίσιμες στοχεύσεις .Αν ανατρέξει κανείς στην διαχρονική δημοτική ιστορία της Ερμούπολης, θα ανακαλύψει τις θυελλώδεις επιθέσεις, που δέχθηκε, ο Βαφειαδάκης, όταν αποφάσισε εν μέσω της κρίσης που έφερνε, το πέρασμα από το πανί στον ατμό, να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση του μεγαλοπρεπούς Δημαρχείου της.Γκρίνιες και μιζέριες υπάρχουν πάντα, αλλά πάντα ,η ζωή συνεχίζεται και μετά από αυτές και στο τέλος χάνονται στο ημίφως της ιστορίας ή μάλλον σβήνουν μπροστά στο θάμβος των μεγάλων έργων.Αυτό συνέβη και με την κατασκευή του Δημαρχείου.Ενάμισυ αιώνα μετά οι οιμωγές των αντιπάλων του πολιού Δημάρχου, σωπαίνουν στα κιτάπια του Δημοτικού Αρχείου, ενώ η επιγραφή «Ερμού Δήμος ταδ¨είσατω Βαφειαδάκη Δημαρχούντος» στο μέτωπο του επιβλητικού Δημαρχείου , αφηγείται διαχρονικά , όχι μόνο την ισχύ του προσώπου αυτού αλλά την σύνδεσή της με την ανέλιξη της πόλης.Και η παραβολή αυτή έχει για ηθικό δίδαγμα , πως οι μεγάλοι άνδρες είναι εκείνοι, που μπορούν να μετατρέπουν τις κρίσεις σε μήτρα νέων ευκαιριών..
Η αναγγελία της διεκδίκησης της υποψηφιότητας της Ερμούπολης , ως πολιτιστικής πρωτεύουσας,εμφανίστηκε στο βάθος του ορίζοντα, μέσα στο τοπίο της ομίχλης της σημερινής ελληνικής κοινωνίας(και της Συριανής φυσικά), που μαστίζεται από αδιάκοπους αιφνίδιους κυκλώνες.Στην Σύρα του 2013, η ανεργία σαπίζει τις ελπίδες και την ζωή της νέας γενιάς, τα βιομηχανικά ερείπια ματώνουν τις μνήμες των πιο παλιών, το Νοσοκομείο , που κάποτε ήταν κόσμημα στοιχειώνει, τα Δικαστήρια συρρικνώνονται , σχολειά κλείνουν, δάσκαλοι και καθηγητές απολύονται με την μέθοδο «του ξαφνικού θανάτου» ,τα πλοία της γραμμής σφυρίζουν από μακριά, χωρίς να πιάνουν λιμάνι.…
Μέσα σε αυτόν τον κατακλυσμό , ποιός μπορεί να διαβάσει νηφάλια, μια αισιόδοξη είδηση.Μοιραίο, είναι το κύμα της αμφισβήτησης , που δημιουργούν οι τοπικοί ανταγωνισμοί, να φουσκώσει, από την οργή, την αδικία την απόγνωση…Ζούμε άλλωστε, στην εποχή των δημαγωγών αριστερής κοπής , που καθημερινά φορτίζουν τον πανικόβλητο κοσμάκη με συνταγές πολιτικής ευθανασίας ή με ισχυρές δόσεις απόγνωσης.

Το κακό πολλαπλασιάζεται , όταν είναι αποδεδειγμένο, ότι στις τάξεις μερικών από τις συνιστώσες της τοπικής αριστεράς, υπάρχουν άνθρωποι, που λες και μισούν την ανάπτυξη της Σύρας, έχουν ανάγει σε ευγενές σπόρ τη συστηματική υπονόμευση του νησιού, χάρη προσωπικών ή συντεχνιακών συμφερόντων. Στο ραγισμένο καθρέπτη της αριστερίζουσας συνείδησής τους, αντανακλούν τα επιτεύγματά τους στην περιπέτεια του Πολεοδομικού, που καθηλώνει την οικοδομική δραστηριότητα στην Σύρα για μια δεκαετία, η κατάντια του Τρίτου Δημοτικού κ.α.Ο αρνητισμός τους απέναντι στην υποψηφιότητα της πολιτιστικής πρωτεύουσας ήταν δεδομένος,από την στιγμή, που δεν τους εξασφαλίζει κορυφαίο ρόλο , ώστε να δραπετεύσουν από την πολιτική τους ανυποληψία και λογικά θα έπρεπε να προσφύγουν στο Συμβούλιο Επικρατείας,για να την ματαιώσουν . Έλα όμως που τέτοια προσφυγή δεν προβλέπεται και η απόλυτη άρνηση , θαμπώνει , το ίματζ της πολιτιστικής τους καρυκατούρας, μοιραία , λοιπόν, βγήκαν στην «πιάτσα», σαν τις αλεπούδες με τις κομμένες ουρές που, κυριολεκτικά «ό,τι θυμούνται χαίρουνται».Στο παντοδύναμο μίξερ τους τα ανακάτεψαν όλα, «με λογισμό και με όνειρο» προκειμένου , να στιγματίσουν την πρωτοβουλία.Με βασικό υλικό το μνημόνειο και άλλα καρύκευματα,(πολεοδομικό, τα έπιπλα του Απόλλωνα) επιχειρούν, να την απαξιώσουν, με ευτελείς ειρωνείες και δηλητηριώδεις εξυπνάδες και να ντομπάρουν τον κόσμο που αντιμετωπίζει τον εφιάλτη της επιβίωσης.Ξύλινα κείμενα, ρηχά, προπαγανδιστικά, από ανθρώπους που δεν έχουν αναρωτηθεί ποτέ σε ποια άκρη του χειμάρρου βρίσκονται..Ωστόσο κρατούν και τις επιφυλάξεις τους, να το ξανασκεφτούν «ανάλογα με τις εξελίξεις».Πράγμα, που σημαίνει, ότι δεν μπαίνουν από την πόρτα για να μην τους πέσει η μάσκα το του Τσεκεβάρα ,αλλά κρατάνε ανοιχτό παράθυρο να μπούν στο πλάνο, όταν εξελίξεις σκορπίσουν την ρητορεία τους και ο παράδεισος της προσδοκώμενης εξουσίας(Τσίπρα) δεν φθάσει.Άλλωστε, λαιμαργία τους για εξουσία και η αρχομανία δεν κρύβεται… Ευτυχώς η κοινή γνώμη είναι ανελέητη και ο λαός τιμωρός.
Μια άλλη παράμετρος που μπορεί να αποτελέσει πηγή αμφισβήτησης είναι ο φόβος μήπως αποδειχτεί, όλη αυτή η ιστορία , ένα υπερφίαλο πάρτυ , για κρατικοδίαιτα τρωκτικά.Έχουμε κακή πείρα στο μικρό χωριό μας. «Μεγάλες ιδέες»,παρασιτικών δραστηριοτήτων , όπως η Σύρος Μονακό, ή το Καζίνο-Αιγαίο, που έγιναν μαξιλάρι , ναυάγησαν στα ρηχά, ενώ εκατομμύρια ευρώ σπαταλήθηκαν, σε ΚΕΚ, συνέδρια και άλλα παρόμοια φιάσκα.Υπάρχει, λοιπόν, δικαιολογημένος προβληματισμός, που επιτείνεται καθώς μάλιστα σπεύδουν μάνατζερ,χαιδεμένα παιδια Κυκλαδιτών Δημάρχων , με προυπηρεσία σε δημοτικές δουλειές .Αλλά αυτά πάντα υπάρχουν .
Έκανα αυτές τις μελαγχολικές σκέψεις, λίγο πριν ετοιμάσω την πρόταση μου , για το αυριανό δημοτικό συμβούλιο, όταν διάβασα το άρθρο που είχε ποστάρει η κυρία Χ.Πουλίδη.Με βρήκε απόλυτα σύμφωνο.Αξίζει να το διαβάσουμε πολλές φορές, για να λύσουμε τους γόρδιους δεσμούς που μας φαίνονται βουνό, ακριβώς γιατί έχοντας θέαση της «μικρής εικόνας», χάνουμε απ΄τα μάτια μας, την μεγάλη.Μόνο έτσι θα σηκώσουμε άγκυρα απ΄τις ξέρες της εσωστρέφειας και της παρακμής και θα ανοιχτούμε στο πέλαγος της δημιουργίας.
Έβαλα κάτω τα πεπραγμένα μιας εικοσιπενταετίας στην Σύρο και κατέληξα πως για το νησί, το ρολόι της δημιουργίας έχει σταματήσει από το 1994 περίπου, ίσως και νωρίτερα.Από τότε ζεί με τεχνητές αναπνοές.Απλώς επιβιώνει.Η γενιά των πολιτικών, που χειρίστηκαν τις τύχες του τόπου , άτολμη χωρίς φαντασία , προσκολλημένη στο άρμα του λαικισμού και του πελατειακής λογικής,θα μείνει στην ιστορία σαν γενιά χαμένων ευκαιριών, που για να συντηρηθεί η ίδια, οδήγησε το νησί στην καθήλωση , τον επαρχιωτισμό και την ανυποληψία.

Τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας απλώνει την σκοτεινιά της η αβεβαιότητα.Ωστόσο πίσω από την αβεβαιότητα δεν υπάρχει κατανάγκη το χάος.Διαισθάνομαι αντιθέτως να πλησιάζει εκτός απροόπτου , μια άνθηση και αυτό το βλέπω στην προσπάθεια των νέων να ζήσουν και να προκόψουν εδώ.Και κυρίως στην δίψα για τον πολιτισμό, που δεν είναι δίψα μόνο για το ζήν αλλά και για το ευ ζήν.Δεν έχει ωριμάσει ακόμα .Χρειάζεται, λοιπόν, ένας πλατύς σκοπός, που θα αγκαλιάζει την ψυχή μας και θα αφιερώσουμε τις δυνάμεις μας. Το στοίχημα της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης δεν είναι μια φαντασίωση, μια απατηλή ονείρωξη.Δεν είναι, ίσως η πανάκεια για να λύσουμε , όλα μας τα προβλήματα.Είναι , όμως ένα κατευθυντήριο τόξο σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι, σε μια πλατιά στροφή που ζεί η πατρίδα μας.Μπορεί να γίνει ο δοκιμαστικός σωλήνας για το πείραμα , που θα δώσει το σχέδιο μιας αναζωογονητικής πορείας..Είναι μια σημαντική επένδυση για να σχεδιάσουμε το τόπο, που θα ζούμε , με τα μελλοντικά του χαρακτηριστικά και , να ξαναβρούμε την πυξίδα μας, και να αποκτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας, ώστε να τον ξαναχτίσουμε αρχίζοντας από τα θεμέλια και όχι από τα κεραμίδια.

Ερμούπολη: «πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης»;

Χριστίνα Πουλίδου

Η εξωτερική πίεση κι ο εξωτερικός καταναγκασμός αποδεικνύονται συχνά ως οι ευλογημένοι βασικοί μοχλοί δημιουργίας - αυτό λέει η δημοσιογραφική πείρα μου. Η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι οι λαοί γίνονται σοφότεροι μετά από δεινά, ή μετά από επιλογές - που όταν έγιναν, είχαν ένα έντονο στοιχείο ρίσκου. Αν δεν ήταν τα δεινά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ίσως να μην είχε ιδρυθεί η ΕΟΚ - που ήταν ένα εγχείρημα προκλητικό και που είχε ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις. Αν δεν ήταν η κρίση του Κόλπου και ο γιουγκοσλαβικός πόλεμος δεν θα είχε προχωρήσει η κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ, αν δεν ήταν η ελληνική κρίση δεν θα είχε προχωρήσει η οικονομική ενοποίηση, αν δεν ερχόταν στην Αθήνα ο Ζισκάρ δεν θα είχε ανοίξει η Συγγρού το ΄75, αν δεν είχαμε αναλάβει τους Ολυμπιακούς δεν ξέρω αν θα είχαμε σήμερα το Μετρό ή το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος»...
Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες χρειάζονται τελικά μεγάλες ιδέες. Για να επουλώνουν τις πληγές τους, να στρατεύονται για κάτι καλύτερο, να ξεπερνούν τη μιζέρια τους, να αναδεικνύουν τον «καλό» τους εαυτό και να παραμερίζουν τον γκρινιάρικο, τον στρεψόδικο, τον αδιάφορο και απαθή.
Σας τα λέω όλα αυτά γιατί διάβασα τις προάλλες ότι μια ομάδα γερμανών ακαδημαϊκών διερευνά την πιθανότητα επιλογής της Ερμούπολης ως «πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης» για το έτος 2021. Από περιέργεια αναζήτησα στο ίντερνετ την ταυτότητα αυτών των ανθρώπων και διαπίστωσα ότι είναι οι καταλληλότεροι για να έχουν συγκεκριμένη άποψη. Ακαδημαϊκοί με κύρος, είχαν την πρωτοβουλία να ονομαστεί η Έσεν «πολιτιστική πρωτεύουσα», το πέτυχαν και οργάνωσαν όλο το σχέδιο υλοποίησης. Στη συνέχεια επέλεξαν την Πάφο (για το 2017) και το σχέδιο προχωρά με επιτυχία. Πρόσφατα διερεύνησαν το ενδεχόμενο πρόκρισης της Ερμούπολης (για το 2021) – με ένα σοβαρό σκεπτικό.
Το ακόλουθο: ότι η Σύρος είναι μέρος του πανάρχαιου Κυκλαδικού πολιτισμού, ότι η Ερμούπολη ειδικότερα χαρακτηρίζεται από μια εκπληκτική νεοκλασική αρχιτεκτονική, αλλά και από τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική της Άνω Σύρου, ότι φιλοξενεί αρμονικά δύο χριστιανικά δόγματα, ότι στεγάζει το ιστορικό θέατρο «Απόλλων» με ιδιαίτερη πολιτιστική συνεισφορά, ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη σύσταση και εδραίωση του νεότερου ελληνικού κράτους, ότι στο χώρο της μουσικής συνδυάζει αφενός την παράδοση του ρεμπέτικου (κληρονομιά Μάρκου Βαμβακάρη) με τη νησιώτικη μουσική του Αιγαίου, ενώ επί σειρά ετών οργανώνει διεθνή φεστιβάλ κλασικής μουσικής και ότι τέλος γειτνιάζει με το νησί της Δήλου, όπου επίσης μπορεί να φιλοξενηθούν εκδηλώσεις.
Βλέπετε κάτι αρνητικό σε όλα αυτά; Είναι αδύνατον. Και όμως, κάποιοι Συριανοί βρήκαν! Άρχισαν λοιπόν οι μουρμούρες του «μικρού χωριού». Πήραν τον μεγεθυντικό φακό και φωταγώγησαν προβλήματα υπαρκτά, αλλά τόσο μικρά... Οι δρόμοι έχουν λακκούβες, είπαν, το κυκλοφοριακό δεν έχει λυθεί, δεν έχει κάδους η παραλιακή του λιμανιού, στους δρόμους βλέπεις περιττώματα αδέσποτων...
Μάλιστα, αν δεις τη μικρή εικόνα όλα αυτά συμβαίνουν – η μεγάλη εικόνα όμως είναι αυτή που βλέπεις, όταν μπαίνει το καράβι στο λιμάνι και σου κόβει την ανάσα. Αυτήν είδαν οι ξένοι, οι «ψυλλιασμένοι» ξένοι και είπαν «μάλιστα, το αξίζετε!». Και κάποιοι από μας μουρμουράν πως «όχι, δεν το αξίζουμε, δεν είδαν καλά, να τους δείξουμε εμείς και τις αδυναμίες της πόλης μας... » - είναι λογικό αυτό;
Η Σύρος βρίσκεται στο σταυροδρόμι των επιλογών – το αναπτυξιακό της μοντέλο είχε δύο πυλώνες: το Νεώριο και τις διοικητικές υπηρεσίες. Η κρίση χτύπησε και τα δύο, το Νεώριο μαραζώνει και οι διοικητικές υπηρεσίες παλεύουν με τη συρρίκνωση. Η μικρή κλίμακα του νησιού δεν επιτρέπει πτήσεις τσάρτερς, μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες ή μαζικό τουρισμό κρουαζιερόπλοιων – η διέξοδός της περνά μέσα από την ταυτότητά της. Αυτήν είδαν οι ξένοι και αυτήν προτείνουν να αναδείξουν.
Η πρόταση να θέσει υποψηφιότητα η Ερμούπολη για την «πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης» το 2021, μπορεί να της δώσει την ώθηση που χρειάζεται προς μια αναπτυξιακή διέξοδο. Για την ακρίβεια, η συγκεκριμένη πρόταση προσφέρει στο πιάτο το αναπτυξιακό μοντέλο που θα έπρεπε να είχαν ήδη αναζητήσει οι Συριανοί, αξιοποιώντας το πολιτιστικό πλεονέκτημα του τόπου τους.
Αν ο κόσμος του νησιού καταλάβει πως αυτή είναι η ευκαιρία του, αν παραμερίσει την καχυποψία του για «σκοπιμότητες» (και ποιος δεν έχει;), αν κατανοήσει ότι ο στόχος είναι μεγάλος και υπερβαίνει τους μικρο-ανταγωνισμούς, αν εμπνευσθεί απ’ αυτόν και στρατευθεί σε μια προσπάθεια που αναγκαστικά θα αντιμετωπίσει και τα κακώς κείμενα, τότε θα ανοίξει τη δρασκελιά του προς την ανάπτυξη. Όπως ακριβώς συνέβη στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν από ένα ερημόνησο, από μια σύμπτωση παραγόντων και μέσα σε λίγες δεκαετίες μετεξελίχθηκε σε ένα εύπορο περιφερειακό μητροπολιτικό κέντρο.
Οι κοινωνίες, οι άνθρωποι χρειαζόμαστε έναν στόχο – μόνον έτσι προχωράμε. Επειδή όμως ο δρόμος θα είναι μακρύς, θα κάνει «κοιλιές», θα προσκρούει σε δυσκολίες, θα υπάρξουν εντάσεις, διλήμματα, συγκρούσεις, η απόφαση θα πρέπει να είναι συνειδητή και συλλογική. Η συριανή κοινωνία πρέπει να κατανοήσει το στοίχημα που της προσφέρεται και να πιστέψει στο στόχο. Στη διαδρομή θα μάθει να συνεργάζεται, θα βρίσκει λύσεις, θα αξιοποιήσει τον έμφυτο κοσμοπολιτισμό της για το παραγωγικό καλό του τόπου. Τώρα πρέπει απλώς να κατανοήσει την ευκαιρία που της προσφέρεται. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Και όπως στον στίβο, τα άλματα, με βήματα ξεκινάνε...
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=26217

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Το ξήλωμα της Τεχνικό-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης άρχισε

TOY NIKOY ΣΥΡΜΑΛΕΝΙΟΥ
 
Μετά τον «ξαφνικό θάνατο» της ΕΡΤ, η πρακτική της αιφνιδιαστικής κατάργησης δημοσίων υπηρεσιών και ακαριαίων απολύσεων στο όνομα της μνημονιακής εξυγίανσης συνεχίζεται με τους σχολικούς φύλακες και τους Τομείς και ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ.
Τα Επαγγελματικά Λύκεια Νάξου, Θήρας, Σύρου, Αμοργού, Μήλου και Τήνου και οι Επαγγελματικές Σχολές Εμπορείου Σαντορίνης, Νάξου, Κορθίου Άνδρου, Πάρου και Σύρου συρρικνώνονται κατά πολύ, ενώ κάποια κινδυνεύουν να κλείσουν αφήνοντας μαθητές και μαθήτριες χωρίς τις αντίστοιχες εκπαιδευτικές επιλογές και τους εκπαιδευτικούς ανέργους.
Η κυβερνητική προπαγάνδα χρησιμοποιεί σαθρά επιχειρήματα γεμάτα αντιφάσεις: ενδεικτικά, ισχυρίζεται το Υπουργείο ότι η κατάργηση Τομέων και Ειδικοτήτων που έχουν τεράστια ζήτηση συμβάλλει στην «αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος» και ότι οι εν λόγω τομείς και ειδικότητες «εξυπηρετούν τους εκπαιδευτικούς» και όχι τους μαθητές και τις οικογένειες τους. Για παράδειγμα, στο ΕΠΑΛ Θήρας για 3 χρόνια τώρα υπάρχουν οργανικά κενά σε νοσηλευτή, γεωπόνο, οχημάτων και ηλεκτρολόγο. Δεν «φτιάχνουν» οι καθηγητές τα τμήματα ανάλογα με την ειδικότητα τους, όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο. Αντίθετα, οι μαθητές και οι τοπικές κοινωνίες ζητούν ειδικότητες και το Υπουργείο κωφεύει…
Ποια είναι η αλήθεια για τους καταργούμενους φορείς όμως;
  1. Έχουν τους περισσότερους μαθητές και μαθήτριες
  2. εμφάνιζαν τις περισσότερες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς αλλά και στα λειτουργικά κενά κατά το προηγούμενο σχολικό έτος. Με αυτήν τη λύση απολύουν αυτούς που έχουν εξασφαλισμένο ωράριο. Στη συνέχεια τους υπόλοιπους θα τους απολύσουν ως υπεράριθμους.
  3. Είναι από τους πλέον ανερχόμενους και «υγιείς» τομείς με πολύ καλή αξιοποίηση υποδομών και αυξητική τάση εγγραφών.
Είναι φανερό πλέον ότι επιχειρείται η αποχώρηση του κράτους από την εκπαίδευση αργά και σταθερά: σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση πρέπει να είναι φθηνή, ευέλικτη και παρεχόμενη από ιδιώτες. Η έλευση μεταγυμνασιακών ιδιωτικών ΙΕΚ θα αντικαταστήσει τις καταργούμενες ειδικότητες των δημοσίων ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ. Αυτά για τους κατοίκους της ηπειρωτικής χώρας: για τους νησιώτες μαθητές το αποτέλεσμα θα είναι είτε να εγκαταλείψουν τα σχολεία είτε να μετανάστευσουν σε κάποιο αστικό κέντρο…
Οι καταργήσεις Τομέων και Ειδικοτήτων αφορούν όλους μας, όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς. Η προώθηση δραστικών αλλαγών χωρίς τις απαραίτητες μελέτες, οι αναδιαρθρώσεις στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας που στερούνται επιστημονικής βάσης και κοινωνικού προσήμου μόνο οπισθοδρόμηση μπορούν να σημάνουν για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Ειδικά για τις Κυκλάδες, η περαιτέρω μείωση της παροχής του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης, έρχεται μετά την διάλυση της υγείας, την κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών (Ι.Κ.Α, Δ.Ο.Υ, ΣΕΠΕ, κτλ) να υποβαθμίσει και άλλο τη ζωή στα νησιά μας.
Ως ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, στο σχολείο που οραματιζόμαστε και θα υλοποιήσουμε, το ενιαίο σχολείο θεωρίας και πράξης, βασίζεται σε μια ολοκληρωμένη επιστημονική προσέγγιση στο σχεδιασμό, είναι ανοιχτό στην
κοινωνία και στον πλουραλισμό, αίρει και δεν αναπαράγει τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Αυτό το σχολείο δεν μπορεί παρά να στηρίζεται απολύτως στο κύρος, την αξιοπρέπεια και την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού ως δημόσιου λειτουργού.

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

A ΕΛΜΕ ΚΥΚΛΑΔΩΝ Κανένα παζάρι με την πολιτική της ανθρωποφαγίας


Η κυβέρνηση της κοινωνικής βαρβαρότητας επέλεξε 12.500 εργαζομένους στο δημόσιο για να τους οδηγήσει σε διαθεσιμότητα – απόλυση σύμφωνα με τις διαταγές της Τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ

Στην εκπαίδευση  η κυβέρνηση  διαλύει την τεχνική εκπαίδευση, με την κατάργηση 46 ειδικοτήτων. Η προοπτική της για την εποχή του Μνημονίου δεν είναι άλλη από την οργάνωση της «μαθητείας», δηλαδή της δωρεάν και ανασφάλιστης εργασίας των νέων.    Όλες οι απολύσεις, τα κλεισίματα και οι συγχωνεύσεις αφορούν αποκλειστικά κοινωνικά δικαιώματα και υπηρεσίες που παραδίνονται στην κερδοσκοπία των ιδιωτών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε  ότι ο υπουργός Παιδείας αφού εγκαινίασε το παράρτημα ιδιωτικού ΙΕΚ στον Πειραιά φρόντισε σε λίγες ώρες να του εξασφαλίσει και τη σχετική πελατεία καταργώντας τους τομείς υγείας και γραφιστικής  από τη δημόσια εκπαίδευση. Παράλληλη επιδίωξη είναι η απαλλαγή της υποχρέωσης του κράτους από τις δαπάνες μόρφωσης της νέας γενιάς σε αυτούς τους τομείς, αλλά και η απόλυση καταρχήν 2.500 εκπαιδευτικών –προσφορά στην τρόικα για τον Ιούλιο.

Έπεται, λοιπόν, και συνέχεια...          Οι συνάδελφοι που μπαίνουν στο στόχαστρο δεν κλείνουν τον κατάλογο, αλλά τον ανοίγουν. Ο μηχανισμός κατασκευής πλεονασμάτων δουλεύει μέρα νύχτα για να προστεθούν οι δήθεν υπεράριθμοι, οι «επίορκοι», οι χρόνια πάσχοντες, οι «ανάξιοι» της αξιολόγησης.

Η απαράδεκτη διαβεβαίωση ότι οι «περίσσιοι» θα έχουν προτεραιότητα για να εργαστούν ως ωρομίσθιοι δε δείχνει τίποτα άλλο από το γεγονός ότι για την κυβέρνηση το μόνο που περισσεύει είναι η μόνιμη, σταθερή και ασφαλισμένη εργασία, στην εκπαίδευση και παντού. Αυτό επιβάλλει εξάλλου και η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

Κανένας εκπαιδευτικός, κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει, καμιά απόλυση δεν θα γίνει αποδεκτή, κανένα παζάρι με την πολιτική της ανθρωποφαγίας. Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο και το κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης, μαζί με γονείς, μαθητές, εργαζόμενους, όλη την κοινωνία. Οι απολύσεις εκπαιδευτικών δε θίγουν μόνο τους ίδιους. Θίγουν πρώτα και κύρια την ανάγκη για δημόσια δωρεάν, γενική και επαγγελματική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Την ίδια στιγμή λοιπόν που απολύουν 2.700 εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδικοτήτων απολύουν και 15.000 μαθητές της τεχνικής εκπαίδευσης!

Με αγώνα αποφασιστικό, συντονισμένο-διακλαδικό αγώνα, στηριγμένο στη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, μπορούμε να νικήσουμε την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που θυσιάζει τις ζωές, τα δικαιώματα και το δημόσιο πλούτου για να γεμίζουν οι λογαριασμοί των τραπεζιτών και βιομηχάνων, της ΕΕ και των τοκογλύφων. Ταυτόχρονα πέφτουν και οι μάσκες από τους νεοναζιστές -της εφεδρείας του συστήματος- που  στέκονται απέναντι στον αγώνα των εκπαιδευτικών. Την αποφασιστική αυτή μάχη θα τη δώσουμε μαζί με τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, στην υγεία, στους δήμους, στον «Κατσέλη» στα «Τσιμέντα Χαλκίδος».

Όλοι μαζί μπορούμε να γίνουμε η δύναμη που θα κερδίσει.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Α΄ Κυκλάδων:

·         Συμμετέχει στη Γενική Απεργία την Τρίτη 16 Ιούλη και καλεί όλους τους εργαζομένους, τους άνεργους, τη νεολαία στη συγκέντρωση στις 11:00 στην Περιφέρεια Ν. Αιγαίου .

·         Καλεί  σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 17 Ιούλη ημέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου στις 20.00 στην πλατεία Μιαούλη.

·         Καλεί Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 20.00 στο συγκρότημα Γυμνασίων στον Ξηρόκαμπο σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, γονείς και τη νεολαία για σχεδιασμό και οργάνωση αγωνιστικών κινητοποιήσεων ενάντια στη βάρβαρη πολιτική της Κυβέρνησης.

 

Α’ Ε.Λ.Μ.Ε.  ΚΥΚΛΑΔΩΝ