Εργασιακού Μεσαίωνα συνέχεια στο Νεώριο

Στην Ελλάδα των μνημονίων και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ένας ακόμη εργαζόμενος που τόλμησε να διεκδικήσει το αυτονόητο, τα δεδουλευμένα του, απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Στις σημερινές εργασιακές συνθήκες, δεν νοείται να διεκδικείς, να παλεύεις, να ονειρεύεσαι. 

Πρέπει μόνο να σκύβεις το κεφάλι και να δουλεύεις για όσο έχεις δουλειά, κακοπληρωμένη ή απλήρωτη, ανασφάλιστη, σε συνθήκες που μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες συναντάς. Αλήθεια, ποια είναι η θέση του συνδικάτου εργαζομένων για την απόλυση του συναδέλφου τους; Ποιο ρόλο σκοπεύει να παίξει μετά από το συγκεκριμένο γεγονός; Γιατί αν και ο ρόλος του θα πρέπει να είναι αυτός του μπροστάρη στον αγώνα των μελών του για καλύτερες συνθήκες εργασίας, για την τήρηση της νομιμότητας στον εργασιακό χώρο, το μόνο που μέχρι τώρα απέδειξε ότι ξέρει καλά να κάνει, είναι να "ευχαριστεί δημόσια" την εργοδοσία, που τους δίνει ψίχουλα από τα δεδουλευμένα τους... Στον ίδιο παρονομαστή βρίσκονται και οι εργαζομένοι του Καζίνο Σύρου, όπου η εργοδοσία υιοθετώντας πρακτικές εκφοβισμού, προχωρά και αυτή σε απολύσεις εργαζομένων που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, προσλαμβάνοντας σε αντικατάστασή τους νέους υπαλλήλους, γενικών καθηκόντων...

Στην Ελλάδα των μνημονίων και της κατάργησης των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, ετοιμάζεται και η τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982, με το πρόσχημα της περικοπής των "συνδικαλιστικών προνομίων". Στην ουσία όμως θέλουν να περικόψουν και να περιορίσουν ότι έχει απομείνει, από την προειδοποίηση της κήρυξης μιας απεργίας, την πραγματοποίηση συσκέψεων και ενημερώσεων των εργαζομένων, μέχρι την προστασία των συνδικαλιστών και κάθε εργαζόμενου που δεν σκύβει το κεφάλι. Και βέβαια αρωγούς σε αυτό έχουν όλα τα φιλομνημονιακά ΜΜΕ.

Στην Ελλάδα των μνημονίων και των αναδιαρθρώσεων, ο υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης προχώρησε πρόσφατα σε περικοπή των δομών του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) καταργώντας τις Διευθύνσεις Κυκλάδων και Δωδεκανήσου. Προχώρησε δηλαδή στην απορρύθμιση μιας δομής ελέγχου των συνθηκών εργασίας η οποία σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας: “...Αντιπροσωπεύουν τα θεμέλια πάνω στα οποία θα πρέπει να αναπτυχθεί μια πιο αποτελεσματική και σύγχρονη επιθεώρηση εργασίας”. Ο σχεδιασμός για την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και την εγκαθίδρυση ενός νέου εργασιακού μεσαίωνα εκτελείται με απόλυτη ακρίβεια!

Η απόλυση αυτή και κάθε άλλη ενέργεια που εντάσσεται στην καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και στην καταστολή των εργατικών διεκδικήσεων δεν μπορεί να γίνεται πλέον ανεκτή! 

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΣΥΡΙΖΑ

Αποχαιρετιστήριος θρίαμβος στο λιμάνι της Ερμούπολης

ΠΑΝΑΓΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ο νεοσυντηρητισμός της Αριστεράς και της Δεξιάς μας μιλούν για την μέλλουσα ταυτότητά μας που θα πρέπει να είναι πολύ παλιά. Και κυρίως πολύ χωμάτινη. Βουνήσια και βράχινη. Αλαζόνες ηγετίσκοι και οι συνοδοιπόροι τους νεο-ορθοδοξοι ονειρεύονται αγιορίτικη εγκράτεια, να τρώμε ρεβύθια με γεύση χώματος. Κρασί να πίνουμε με γεύση χώματος. Στης γης τον πλούτο να αρκεστούμε. Και άλλοι, φίλοι τους πρόσκαιροι μας λένε μην στεναχωριέσαι, το κρέας ψάρι βαφτίζουν, κάνε το μαλάκα. Και οι άλλοι, με τη ρίζα του μυαλού τους σε μια Ελλάδα κακόμοιρη θυμώνουν με τη δεύτερη γενιά που έγιναν τρεις φορές έλληνες και την αποσιωπουν-μερικές φορές γουστάρουν κιόλας, αδιαφορούν για τον ομοσεξουέλ που τρώει ξύλο επειδή φιλιούνται αυτοί, κάτι ανδρικό και κάτι γυναικείο χωρίζουν πάντα. Και αυτοί τη γη και το λάδι, τους καρπούς και το πνεύμα ερωτεύονται, σταυρούς ορθόδοξους του αγκυλώνουν. Χώματα, εικόνες της Παναγίας, άγια λόγια των παπάδων, διαταραγμένη αλλά φετιχοποιημένη οικογένεια, τα όνειρα των παιδιών που τα σκότωσαν οι Γερμανοί και άλλα τέτοια. Πόσα πια. Και ακόμα πιο πολλά.
Και από την άλλη, τις προάλλες, το πλοίο της γραμμής. Το Μπλου Σταρ Ιθάκη, έκανε το τελευταίο του Ταξίδι Πειραιάς-Σύρος-Μύκονος και αντίστροφα. Θα ζήσει μιαν ακόμα ζωή στον Καναδά. Πόσα χώρεσε το πλοιο; Τόσα χρόνια. Τουρίστες, μοναχικούς, έρωτες που έσμιγαν, φίλους που έκλαιγαν, πρώτες διακοπές εφήβων, άρρωστους γέρους με το ασθενοφόρο, τόνους γλυκό νερό στο φορτηγό, πλασιέδες με θλίψη το χειμώνα, καταστρωματικούς τσιγγάνους χωρίς φρέντο, της μιας μέρας λαικούς προσκυνητές στη Παναγία, νεομπουρζουά Αθηναίους της Τήνου, μεσοστρωματικούς νεοσυριανούς. Πόσο κύμα έφαγε στο πλαι, στο διάπλο του Κάβου και με 9άρια που τα βάφτιζαν 8αρια; Όλα διακριτικά, ομαλά, επαγγελματικά. Με ασφάλεια, κουρασμένα χαμόγελα, μισά και ειλικρινή του πληρώματος. Ιδρώτας στο κούτελο του Γκούντιζ από τον χαμηλόμισθο το καλοκάιρι, μια υστερική να απαιτεί Σίζαρζ και να μην έχει και τι να κάνει το παιδί που ίδρωνε στα Γκούντιζ. Μας πήγε και μας έφερε. Πήγαμε ήρθαμε μαζί, χώρια. Τσακωμένοι. Αγαπημένοι. Χωρίς τη γη, χωρίς ρεβύθια, χωρίς μεγάλες ελευθερίες, με τους γέρους ανάπηρους στ σαλόνια. Με τις τσάντες να καταλαβάνουν θέσεις ανθρώπων. Με μπιρίμπες να στρώνονται και να με ενοχλούν. Άυπνοι και επαρκείς, δεν κινδυνεύαμε απ’ αυτούς. Ταυτότητα ελληνική είναι και αυτή και ίσως πιο περήφανη. Και στο κάτω κάτω της γραφής που έλεγαν παλιά προτιμώ να μιλούν τα οξυγονοκολλημένα σίδερα παρά το χώμα, η γη και τα ρεβύθια. Ο αποχαιρετιστήριος θρίαμβος στο βίντεο με τα πλοιάρια να χαιρετούν τον Καπετάνιο, το πλήρωμα και τα σίδερα στο λιμάνι της Ερμούπολης___αυτή είναι ___ η δικιά μου Ελλάδα.

 https://www.facebook.com/panayis.panagiotopoulos?fref=tl_fr_box

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Η απεργία της Σερίφου

Τον Αύγουστο του 1916, οι εργάτες που δούλευαν στα μεταλλεία της Σερίφου, στην περιοχή Μέγα Λιβάδι, ξεσηκώθηκαν εναντίον του Γερμανού εργοδότη τους. Ήταν μια απεργία η οποία κατέληξε στην αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου με επτά νεκρούς, χωροφύλακες και απεργούς, και δεκάδες τραυματίες.

---

 
  Τον Αύγουστο του 1916, οι εργάτες που δούλευαν στα μεταλλεία της Σερίφου, στην περιοχή Μέγα Λιβάδι, ξεσηκώθηκαν εναντίον του Γερμανού εργοδότη τους. Ήταν μια απεργία η οποία κατέληξε στην αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου με επτά νεκρούς, χωροφύλακες και απεργούς, και δεκάδες τραυματίες.


Ήταν η δεύτερη αιματηρή εργατική εξέγερση στη συνδικαλιστική ιστορία της Ελλάδος, μετά τα δραματικά γεγονότα της απεργίας του Λαυρίου, το 1896. Οι ιστορικές συγκυρίες της εποχής ευνόησαν οπωσδήποτε τον ξεσηκωμό των μεταλλωρύχων της Σερίφου.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν στην οξύτερη φάση του. Ο εθνικός διχασμός στην Ελλάδα είχε κορυφωθεί, οι αγγλογάλλοι πίεζαν τους Έλληνες να βγουν στον πόλεμο στο πλευρό τους, ο συμμαχικός στόλος υπό τον ναύαρχο Φουρνέ είχε κάνει απόβαση στον Πειραιά και οι αξιωματικοί της Εθνικής Άμυνας στην Θεσσαλονίκη προωθούσαν τον χωρισμό της χώρας στα δύο, με σχηματισμό της κυβέρνησης Βενιζέλου -- Κουντουριώτη -- Δαγκλή στον βορρά.
Η ιστορία των μεταλλείων της Σερίφου ξεκίνησε το 1884, όταν ο τυχοδιώκτης Γερμανός μεταλλειολόγος Αιμίλιος Γκρώμαν ανέλαβε την επιχείρηση, χωρίς καθόλου κεφάλαια, πείθοντας τους πάμπτωχους χωρικούς να του παραχωρήσουν τη γη τους, προσφέροντάς τους ως αντάλλαγμα ένα πενιχρό μεροκάματο.
Ο γιος του Γεώργιος συνέχισε την επιχείρηση το 1906 με πολύ πιο σκληρή διαχείριση από του πατέρα του: απάνθρωπα σκληρή δουλειά επί δωδεκάωρο, μεροκάματα πείνας και παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Πρωτεργάτης της εξέγερσης των μεταλλωρύχων της Σερίφου, ήταν ο συνδικαλιστής Κωνσταντίνος Σπέρας, οποίος τους οργάνωσε σε σωματείο τον Ιούλιο του 1916.
Ο Σπέρας υπήρξε πρωτεργάτης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος και άλλων συνδικαλιστικών σωματείων. Βρέθηκε κυνηγημένος και από τους αριστερούς συντρόφους του και από το δεξιό κατεστημένο της εποχής του.

Εξορίσθηκε και φυλακίσθηκε από τον Μεταξά και δολοφονήθηκε το 1943 από την κομμουνιστική οργάνωση ΟΠΛΑ. Για την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Σπέρα και το χρονικό της αιματηρής εξέγερσης στη Σέριφο καταθέτουν τις μαρτυρίες τους, η κόρη του συνδικαλιστή Νεφέλη Σπέρα, ο λαογράφος της Σερίφου Θοδωρής Λιβάνιος, ο παλιός μεταλλωρύχος Αντώνης Φραγκουλάκης, ο πρόεδρος του σωματείου Εργατών και Λατόμων Σερίφου Παναγιώτης Σταματάκης και η δήμαρχος του νησιού Αγγελική Συνοδινού..

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ:
 http://www.youtube.com/watch?v=0MwZR0xtdao&feature=youtu.be

Αντιδράσεις για τη στοχοποίηση φοιτητών από το Δημοτικό Συμβούλιο

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΡΟΥ

" Εξοργιστικές οι δηλώσεις του δημάρχου"

Αίσθηση δημιούργησε στο προχθεσινό δημοτικό συμβούλιο ο τρόπος και η φρασεολογία που μεταχειρίστηκε ο Δήμαρχος κ. Γ.Μαραγκός προκειμένου να ενημερώσει το Δημοτικό Συμβούλιο για το ζήτημα που έχει ανακύψει μετά από καταγγελίες πολιτών -περιοίκων του Πανεπιστημίου- για “ηχορύπανση” λόγω της πρόσφατης πραγματοποίησης διήμερου μουσικού φεστιβάλ και όχι πάρτυ όπως αναφέρθηκε, στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου, θέμα το οποίο όπως ανακοίνωσε θα έρθει προς συζήτηση στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο.

Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την πιθανότατα δικαιολογημένη διαμαρτυρία των περιοίκων, η οποία και θα πρέπει να συζητηθεί και να βρεθούν λύσεις, πραγματικά μας εκπλήσσει η ανάδειξη ενός τέτοιου ζητήματος εκ μέρους της δημοτικής αρχής σε μείζον θέμα το οποίο μάλιστα θα πρέπει να απασχολήσει το δημοτικό συμβούλιο, με την επίκληση μάλιστα εφαρμογής της νομιμότητας, την ίδια στιγμή που αυτή παραβιάζεται κατάφορα, κατ΄εξακολούθηση και καθημερινά σε τομείς που άπτονται άμεσα των αρμοδιοτήτων του δήμου, με εκκωφαντικό παράδειγμα αυτό της λειτουργίας των πεζοδρόμων, αλλά και της περιβαλλοντικής ρύπανσης, της απουσίας προσβασιμότητας στα αμεα κ.α. που δεν τιμούν νομίζουμε  “τον πολιτισμό που έχουμε και δεν καλλιεργούμε..”.

Δεν είδαμε όμως την δημοτική αρχή να «σκληραίνει τη στάση της» και να εγκαλεί κανέναν σε αυτές τις περιπτώσεις, ως έστω ελάχιστο δείγμα γραφής τήρησης της νομιμότητας. Την ίδια στιγμή επείγεται όπως φαίνεται να εγκαλέσει νέους ανθρώπους, φοιτητές, να τους απειλήσει με κλήση του εισαγγελέα και επέμβαση της αστυνομίας, επειδή ενόχλησαν -και το παραδέχτηκαν- για δύο βράδια, διοργανώνοντας ένα μουσικό φεστιβάλ με συναυλίες φοιτητικών συγκροτημάτων, την στιγμή μάλιστα που όπως και οι ίδιοι οι φοιτητές αναφέρουν, αλλά και όλοι μας γνωρίζουμε, δεν υπάρχει κανένας πρόσφορος χώρος για την πραγματοποίηση εκδηλώσεων που απευθύνονται στη νεολαία του νησιού και μόνη διέξοδος διασκέδασης για τους νέους στο νησί είναι τα μπαράκια και οι καφετέριες.

Τι πιο απλό θα μπορούσε να πράξει η δημοτική αρχή, προτού προβεί σε δημόσιες δηλώσεις, από το να καλέσει άμεσα τους φοιτητές σε μια φιλική συζήτηση προκειμένου να δουν από κοινού το ζήτημα και να βρεθούν λύσεις.

Η δήλωση του δημάρχου ότι «εξοργίστηκε» και οι αναφορές του στην «αδυναμία επέμβασης της αστυνομίας, παρά την κατάργηση του ασύλου, λόγω μειωμένης δύναμης της αστυνομίας» αλλά και της «παρείσφρυσης αντιεξουσιαστικών στοιχείων», πραγματικά “εξοργίζει”, για δύο λόγους: Όχι μόνο αναδύει έντονη οσμή αυταρχισμού απέναντι στο πλέον ζωντανό, δημιουργικό και ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας, τους νέους, αλλά γιατί χαρακτηρισμοί του είδους «αντιεξουσιαστικά στοιχεία» παραπέμπει σε φρασεολογία σκοτεινών έως μαύρων ιδεολογικοπολιτικών κύκλων, απάδει του ευρωπαϊκού πολιτισμικού κεκτημένου, όπου ο άνθρωπος και η δημοκρατία, η ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων και ιδεών, η απουσία ρατσιστικών χαρακτηρολογικών στερεοτύπων θεωρούνται αυτονόητα.

Ως δήμαρχος της Σύρου, ο κ. Μαραγκός θα πρέπει να γνωρίζει ότι εκπροσωπεί μια κοινωνία πολιτών που, λόγω των καταβολών, της ιστορίας και της σύνθεσής της, αν μη τι άλλο χαρακτηρίζεται από την κουλτούρα της ανεκτικότητας και της φιλοξενίας.

Οι φοιτητές –τα νέα αυτά παιδιά- που “φιλοξενούνται” στο νησί, είναι παιδιά όλων μας και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται και όχι να απομονώνονται, να στοχοποιούνται και να αντιμετωπίζονται ως ξένο σώμα της συριανής κοινωνίας. Είναι “ξένοι” και τους αξίζει φιλοξενία, όχι “”ξενιστές” δηλαδή παράσιτα.

Καλούμε τον κ. Μαραγκό να συναισθανθεί το ατόπημα και να κάνει τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις τόσο ανακαλώντας τις απαράδεκτες αυτές δηλώσεις όσο και καλώντας σε συζήτηση τους φοιτητές, αυτό δηλαδή που όφειλε να είχε κάνει προτού προβεί σε δημόσιες ανακοινώσεις καταγγελτικού χαρακτήρα.

15μελές Συμβούλιο Γενικού Λυκείου Σύρου

"Αχρείαστη η επίθεση"

 Όντας νέοι πολίτες, προβληματιστήκαμε έντονα αναλογιζόμενοι τα τελευταία γεγονότα γύρω από το διήμερο φεστιβάλ της Μουσικής Ομάδας του Πανεπιστημίου, που στεγάστηκε στον χώρο του ιδρύματος.

 Οπωσδήποτε, μία συναυλία αποτελεί πηγή ηχορύπανσης και γι αυτό τον λόγο θεωρούμε ότι η ανάγκη για έναν χώρο στέγασης ανάλογων εκδηλώσεων δείχνει επιτακτική. 

Η αμέλεια των ήδη υπαρχόντων διαθέσιμων χώρων είναι εμφανής ( πινακοθήκη, Θέατρο «Ευανθία Καΐρη,» κλπ ), ωθώντας τον οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο στην  οργάνωση παρόμοιων καταστάσεων να αποτελέσει πηγή ενόχλησης για την γειτονιά. 

Αρκετοί μαθητές του λυκείου έδωσαν το παρών στο συγκεκριμένο φεστιβάλ, (όπως εξάλλου και πολλοί άλλοι συριανοί, πέρα των φοιτητών και των “αντιεξουσιαστικών στοιχείων”), το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης νέων στο νησί μας. 

Η επίθεση απέναντι σε τέτοιες πρωτοβουλίες, που ως αποτέλεσμα έχουν την τόνωση του τουρισμού στο νησί μας και την καθιέρωση της Σύρου ως πολιτιστική Πρωτεύουσα, φαντάζει αχρείαστη, αντιθέτως η στήριξή τους είναι άμεση ανάγκη.

ANTΑΡΣΥΑ ΣΥΡΟΥ

"Στο στόχαστρο της δημοτικής αρχής βρίσκονται οι μορφές αυτοοργάνωσης"

 

Μεγάλο «πρόβλημα» αποτελεί για την δημοτική αρχή το φεστιβάλ που διοργανώθηκε από το Φοιτητικό Σύλλογο το περασμένο διήμερο.  Χαρακτηριστικά στο δημοτικό συμβούλιο ακούστηκαν τα ακόλουθα:  «δεν έχει υπάρξει συντονισμένη προσπάθεια ώστε να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα», «μιλήσαμε με τον πρόεδρο του Α.Τ.», «η αστυνομία δήλωσε αδυναμία να συνδράμει στην επίλυση του θέματος παρότι το άσυλο για τους πανεπιστημιακούς χώρους δεν υπάρχει πλέον , λόγω περιορισμένης δύναμης δεν μπορεί να εξαπολύσει κάποια επιχείρηση και να μπορέσει αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα», «διάφορα αντιεξουσιαστικά στοιχεία παρεισφρύουν στο χώρο με αποτέλεσμα να οξύνεται το πρόβλημα»,  «θα υπάρξει αναφορά στον Εισαγγελέα».

Αλήθεια, την νέα δημοτική αρχή την απασχολεί περισσότερο το θέμα της όχλησης που έως ένα βαθμό είναι λογικό και αποδεκτό ή μήπως κάτι κρύβεται από πίσω πιο ουσιαστικό κα μάλλον πιο ύποπτo.

Εκτιμάμε ότι μάλλον στο στόχαστρο της δημοτικής αρχής βρίσκονται οι μορφές αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης κοινωνικών χώρων. Γι αυτό λοιπόν ο δήμαρχος επικεντρώθηκε περισσότερο την λειτουργία του φοιτητικού κυλικείου και έκανε αναφορά για την παρουσία «αντιεξουσιαστών» στο πανεπιστήμιο κοιτώντας προς το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι.

Θα θέλαμε να ενημερώσουμε την νέα δημοτική αρχή ότι το  Πανεπιστήμιο δεν αποτελεί ένα στείρο χώρο μάθησης, αποκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά αποτελεί χώρο ελεύθερης έκφρασης, χώρο δημιουργίας, χώρο πολιτικών αναζητήσεων. Οι φοιτητές του τμήματος έχουν αποδείξει με την συμμετοχή τους σε διάφορες κινητοποιήσεις ότι λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά και συλλογικά αντιτιθέμενοι στην λαίλαπα των αντιεπαιδευτικών και αντιλαϊκών μέτρων. Παράλληλα το αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο των φοιτητών λειτουργεί μακριά από λογικές επιχειρηματικότητας κέρδους από τους φοιτητές για τους ίδιους τους φοιτητές. Στις σχολές που τα κυλικεία τα διαχειρίζονται ιδιώτες τα προϊόντα όχι μόνο είναι παράλογα ακριβά αλλά συνήθως και κακής ποιότητας και αυξάνουν το συνολικό κόστος φοίτησης.

Όσον αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο ρόλος του είναι η διασφάλιση της ελευθερίας της έκφρασης και διακίνησης ιδεών αλλά και να επιτρέπει την ανάπτυξη φοιτητικών, νεολαιίστικων και κοινωνικών κινημάτων μακριά από την βία της κρατικής καταστολής. Οπότε και η δύναμη της αστυνομίας να μην ήταν περιορισμένη, οποιαδήποτε επιχείρηση σχεδιαζόταν θα μας έβρισκε απέναντί της.

Οι χώροι των παν/μιων αποτελούσαν πάντα κέντρα αντίστασης, προβληματισμού και αγώνα, και αυτό είναι που τους φοβίζει. Το άσυλο του αγώνα και της αλληλεγγύης που στεγάζει ριζοσπαστικές φωνές και κατακτήθηκε με το αίμα του αγωνιζόμενου λαού δεν ταιριάζει στην κοινωνία της λιτότητας και του αυταρχισμού που οραματίζονται.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΑΣ

Κίνηση Πολιτών Σύρου: Όχι στη διεκδίκηση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας

Το δημοτικό συμβούλιο αποφασίζει σήμερα ερήμην των πολιτών. Σε μια εποχή που οι συμπολίτες μας πλήττονται από την κρίση, είναι μάλλον πρόκληση να σπαταλούνται πόροι, που θα μπορούσαν να αποφέρουν ένα απτό αποτέλεσμα στο νησί, για τη σύνταξη και μόνο ενός φακέλου συμμετοχής. Βασική μας αρχή σε ζητήματα τόσο σημαντικά είναι οι πολίτες να αποφασίζουν αφού πρώτα πληροφορηθούν τα κόστη και τα πιθανά οφέλη. Δεν είναι δυνατόν μια ομάδα ανθρώπων, που οραματίστηκαν κάτι, όσο καλή πρόθεση κι αν έχουν να "σέρνουν" στην κυριολεξία ένα ολόκληρο νησί. Δυστυχώς, με πρωτοβουλία του τέως δημάρχου, αλλά και την ευθύνη και συναίνεση τόσο του κ. Μαραγκού όσο και του κ. Γιαλόγλου, στην προεκλογική περίοδο υπήρξε πλήρης συσκότιση στο θέμα της πολιτιστικής πρωτεύουσας, που μόνο τυχαία δεν είναι. Δυστυχώς, ο λαός της Σύρου δεν μπόρεσε να πληροφορηθεί τα πιθανά οφέλη που θα έχει αν ο τόπος επιλεγεί ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Γιατί άραγε;  Όλες οι "ανταγωνίστριες" πόλεις ετοιμάζουν φάκελο υποψηφιότητας που θα έχει κόστος περίπου 250.000 ευρώ για την Α΄ φάση μόνο.

Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα σίγουρα είναι μια "μπίζνα" για κάποιους. Ο θεσμός ιδιαίτερα στη χώρα μας δεν τυγχάνει και των καλύτερων εντυπώσεων. Στη Θεσσαλονίκη το 1997, η έκθεση των ορκωτών λογιστών κατέγραψε υπερβάσεις έργων που έφταναν και το 209%! Στην Πάτρα, πολιτιστική πρωτεύουσα το 2006,  παρόμοια κατάσταση. Πρέπει να δούμε την εμπειρία των άλλων ελληνικών πόλεων για δικό μας προβληματισμό.

Mέχρι σήμερα έχει υπογραφεί σύμβαση έναντι 20.600 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) στην γερμανικών συμφερόντων εταιρεία  KULTUREXPERTEN για υπηρεσίες Know-how και συμβουλών εν γένει. Η σημερινή πρόταση για καλλιτεχνικό διευθυντή αφορά σύμβαση 20.000 ευρώ ακόμα. Σύνολο 40.600 ευρώ χωρίς ΦΠΑ.

Στο άμεσο μέλλον θα απαιτηθεί η υπογραφή σύμβασης με Εκτελεστικό Διευθυντή, ο οποίος πιθανά θα είναι και ο επικεφαλής της διεκδίκησης (σύμφωνα με τα πρότυπα άλλων πόλεων) και πιθανότατα να χρειαστεί και κάποιος βοηθός. Η συνέχεια θα είναι ποιά; Ποιό το τελικό κόστος και με ποιές βεβαιότητες; Τι θα αποκομίσει το νησί από την κάθε φάση συμμετοχής του, ποια θα είναι τα οφέλη για τους κατοίκους;

Για μας, ο πολιτισμός, και ως υλικό πολιτιστικό απόθεμα (σπάνιας ομορφιάς οικιστικά σύνολα Ερμούπολης και Άνω Σύρου, λειτουργικά και αξιοποιήσιμα νεοκλασικά και βιομηχανικά κτίρια, Θέατρο Απόλλων, κ.α.) αλλά και ακόμη περισσότερο ως έμψυχο δυναμικό (εκατοντάδες καλλιτέχνες και μέλη μουσικών συνόλων, θεατρικών, χορευτικών και φωτογραφικών ομάδων και πολιτιστικών συλλόγων) αποτελεί πραγματικά το μεγάλο κεφάλαιο αυτού του νησιού. Ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να τοποθετηθεί στο κέντρο της συζήτησης και όχι να μείνει στο περιθώριο το πώς θα στηριχθεί και θα αναπτυχθεί περαιτέρω η καλλιτεχνική παραγωγή, το πώς θα αλληλοτροφοδοτείται με την κοινωνία και θα εκφράζει τις ανάγκες της. Το «τι νησί θέλουμε» είναι τελικά το μεγάλο θέμα που δεν θελήσατε να συζητήσουμε προεκλογικά. Επιβάλλεται όμως να ανοίξει η συζήτηση από μηδενική βάση τόσο στο δημοτικό συμβούλιο όσο και με τους συμπολίτες μας.

Δυστυχώς, το σημερινό σύνθημα που χρησιμοποιείται για την πολιτιστική πρωτεύουσα "Δεν καλλιεργούμε τον πολιτισμό, είναι στη φύση μας 5.000 χρόνια τώρα" εκφράζει την πολιτική και την αισθητική της διεκδίκησης. Ένα άκαιρο σύνθημα που προωθεί εθνικιστικά στοιχεία και δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.

Οι μέχρι σήμερα ενέργειες μάς προϊδεάζουν ότι στοχεύετε σε μια διοργάνωση μιας μικρής κατ αναλογία "ολυμπιάδας" όπως αυτή της Αθήνας, που αν ευοδωθεί, στο τέλος θα μείνουμε με τα σκηνικά. Και μια παρατήρηση. Επιτρέπεται στην επιτροπή του δήμου για την πολιτιστική πρωτεύουσα να μετέχουν τρία (3) μέλη του forum 2021; Με τόσους ανθρώπους του πολιτισμού που δρουν στο νησί, να έχετε τοποθετήσει μέλη μιας μόνο άποψης;  

Ο πολιτισμός κ. Δήμαρχε και κ. Γιαλόγλου  δεν είναι καραμέλα. Πολιτισμός δεν είναι μόνο εκδηλώσεις. Ο πολιτισμός έχει σχέση με την ικανοποιητική κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών,  με την καθημερινότητα των πολιτών. Δεν προάγεις τον τόπο σου διοργανώνοντας φιέστες με μεγάλα κόστη όταν δεν μπορείς να στηρίξεις την καλλιτεχνική δημιουργία κάθε μέρα, όταν δεν μπορείς να διατηρήσεις την φιλαρμονική του δήμου, όταν δεν έχεις ένα δημοτικό ωδείο, όταν δεν μπορείς να στηρίξεις τους ερασιτεχνικούς θιάσους, την τέχνη στη νεολαία, τη λειτουργία μιας παιδικής βιβλιοθήκης. Οι τέχνες δεν είναι a la carte.

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΡΟΥ Γιατί πανηγυρίζει ο νέος δήμαρχος;

Την περασμένη Τρίτη, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός εργασίας ανακοίνωσαν με πανηγυρικό τρόπο από το Ζάππειο (ατυχής επιλογή χώρου!), την έναρξη της “πιλοτικής” εφαρμογής του Εγγυημένου Ελάχιστου Εισοδήματος σε 13 Δήμους της χώρας, χαρακτηρίζοντας την μάλιστα ως «την μεγαλύτερη κοινωνική μεταρρύθμιση».

Θεωρούμε ότι, εφόσον είναι προφανές ότι δεν αισχύνονται, θα όφειλαν να είναι τουλάχιστον πιο μετριοπαθείς. Την ώρα που η κοινωνία καθημερινά φτωχοποιείται από τις δικές τους πολιτικές, με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ να καταγράφουν ότι 3,9 εκατομμύρια έλληνες βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, 1 στους 5 δεν έχει πρόσβαση σε βασικά αγαθά, είναι ύβρις απέναντι σε αυτούς τους πολίτες να ψηφοθηρείς μιλώντας για πρωτογενή πλεονάσματα, ανάκαμψη και έξοδο από την κρίση.

Το συγκεκριμένο “πιλοτικό” πρόγραμμα αποτελεί δέσμευση-προαπαιτούμενο απέναντι στην τρόικα, δεδομένου ότι είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς δίχτυ προστασίας για όσους δεν έχουν κανένα εισόδημα. Για το πρόγραμμα αυτό, επί υπουργίας Στουρνάρα έχουν εγγραφεί στον κρατικό προϋπολογισμό 20εκ. ευρώ, ενώ στο σχέδιο του πρόσφατα κατατεθέντος προϋπολογισμού για το 2015 δεν υπάρχει ανάλογη εγγραφή, που να εγγυάται την χρηματοδότηση για την επέκταση του “πιλοτικού” προγράμματος (αν πετύχει!) σε πανελλαδική κλίμακα.

Ο Δήμος Σύρου, εκπροσωπώντας την Περιφέρεια Ν.Αιγαίου, είναι ένας από τους Δήμους που μετέχουν στο πρόγραμμα, κάτι το οποίο, σύμφωνα με δηλώσεις του Δημάρχου, επετεύχθη «μετά από επίμονες διαπραγματεύσεις», καθώς όπως τονίζει “πολλοί δήμοι του Ν.Αιγαίου εποφθαλμιούσαν αυτό το πρόγραμμα”.

Δύο απορίες δημιουργούνται: Η πρώτη αφορά τον τρόπο επιλογής των δήμων, καθώς όπως είχε δηλώσει ο υφυπουργός Εργασίας κ. Α. Μπέζας, η επιλογή των δήμων δεν έγινε τυχαία αλλά «χρησιμοποιήθηκαν κριτήρια επιλογής που έχουν σχέση με την κοινωνική και οικονομική κατάσταση κάθε Δήμου, την αντιπροσωπευτικότητά του σε επίπεδο Περιφέρειας και κυρίως τη δυνατότητά του να παρέχει ασφαλή συμπεράσματα για τη γενικευμένη εφαρμογή του θεσμού αμέσως μετά». Τι από τα δύο δηλαδή οδήγησε στην επιλογή του Δήμου Σύρου, η πλήρωση αυτών των προϋποθέσεων και σ΄αυτήν περίπτωση ποια είναι εκείνα τα δεδομένα που καθιστούν τη Σύρο “αντιπροσωπευτικό δείγμα”, ή ήταν «το επιστέγασμα της πολύ καλής συνεργασίας μεταξύ του Υπουργείου Εργασίας και της νέας Δημοτικής Αρχής», τα οποία θα θέλαμε να γνωρίζουμε και να γνωρίζουν και οι πολίτες του νησιού.

Η δεύτερη αφορά την ουσία του περιεχομένου και του αποτελέσματος της εφαρμογής αυτού του προγράμματος, ώστε να το καθιστά αντικείμενο “έριδας” μεταξύ των δήμων για το ποιος θα το πάρει. Χωρίς καμία διάθεση μηδενισμού, κρίνουμε ότι ένα «πιλοτικό» πρόγραμμα εφαρμογής για 6 μήνες, το οποίο απ΄ ό,τι διαφαίνεται μέσα από τα πολύ αυστηρά κριτήρια που θέτει για την παροχή αυτού τού -στην κυριολεξία ελάχιστου- εγγυημένου εισοδήματος, αποκλείει μεγάλη μερίδα πολιτών που πραγματικά έχουν ανάγκη, δεν μπορεί να καθίσταται αντικείμενο ικανοποίησης εκ μέρους μια δημοτικής αρχής, ούτε να οδηγεί τους εκπροσώπους της να χαμογελούν δίπλα σε εκείνους που έχουν οδηγήσει με τις πολιτικές τους αυτό το λαό στην ανεργία και την ανέχεια, που διαλύουν τον όποιο παραγωγικό και κοινωνικό ιστό, που χαρίζουν χρέη σε φοροφυγάδες και μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου.

Θα περιμέναμε από τον Δήμαρχο, που εξελέγη με το 62,96% των πολιτών του νησιού μας ως ανεξάρτητος (θυμόμαστε όλοι την μεγάλη του επιμονή να απεμπολήσει τη στήριξη των κυβερνητικών εταίρων κατά την προεκλογική περίοδο) να ενδιαφερθεί πραγματικά για τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και όχι να φωτογραφίζεται χαμογελαστός πλάι στον Υπουργό που ώθησε στην αναξιοπρέπεια εκατομμύρια πολίτες ωθώντας τους στην ανεργία.

Ας δούμε όμως γιατί πανηγυρίζει ο νέος δήμαρχος, ποιό είναι το "πρόσθετο εισόδημα που θα πέσει στην αγορά της Σύρου".

Το μέτρο προβλέπει πολύ αυστηρά εισοδηματικά κριτήρια για τη λήψη του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, τα οποία κυμαίνονται από 2.400 ευρώ τον χρόνο για τον άγαμο μέχρι τα 6.000 ευρώ για τον παντρεμένο με τέσσερα παιδιά.

Ακόμη όμως και αυτοί που καταφέρνουν να επιβιώσουν με αυτές τις αποδοχές, δεν θα λαμβάνουν ολόκληρο το ποσό του επιδόματος. Η πολιτεία θα έρχεται να «συμπληρώσει» μόνο το ποσό που υπολείπεται μέχρι να πιάσει κάποιος το όριο που ορίζει η απόφαση. Έτσι, αν μια οικογένεια με δύο παιδιά έχει εισόδημα 4.000 ευρώ, η πολιτεία θα δώσει ως πρόσθετη ενίσχυση το ποσό των 800 ευρώ/έτος καθώς η απόφαση προβλέπει ότι η οικογένεια με τα δύο παιδιά πρέπει να ζει με 4.800 ευρώ!(όταν το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ανέρχεται στα 11.986 ευρώ!!!!) Και προσοχή: ως εισόδημα θα θεωρηθεί και το επίδομα ανεργίας που ενδεχομένως να εισπράττει αλλά και το επίδομα τέκνων που σίγουρα εισπράττει μια οικογένεια με δύο παιδιά.

Πραγματικά, η κυβέρνηση της εξαθλίωσης του λαού μας μοιράζει κόκκαλα στους ιθαγενείς  και ο δήμαρχος πανηγυρίζει που κατάφερε το νησί μας να είναι μέρος του "πιλοτικού" προγράμματος, που θα εισρεύσει στο νησί το ποσό του 1.000.000 ευρώ. Ας σοβαρευτούμε, τα 4.800 ευρώ εισόδημα/έτος για μια οικογένεια 4 ατόμων δεν μπορεί να καλύψει ούτε τις βασικές της ανάγκες (φαγητό, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο), πόσο μάλλον να ενισχύσει την τοπική αγορά.

Η λογική του "να μη χάσουμε όσα μας δίνουν", δείχνει υποτέλεια, υποτίμηση των πραγματικών αναγκών των πολιτών ενώ έρχεται σε αντίθεση με τα όσα μας τόνιζε προεκλογικά ότι "δεν είμαστε επαίτες, παρήλθε η περίοδος της επαιτείας".

Ας σταματήσει λοιπόν ο δήμαρχος να δίνει συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση των μνημονίων και ας συμπαραταχθεί με τους πολίτες ενάντια στις πολιτικές που φτωχοποιούν ολοένα και περισσότερο τους συμπολίτες μας, όλους μας. Ας αποδείξει στην πράξη ότι είναι πραγματικά ανεξάρτητος και ας αγωνιστεί για την πραγματική ανάπτυξη που δεν είναι τα όποια πρόσκαιρα, ευκαιριακά και αμφίβολα έσοδα στο νησί, αλλά η αξιοπρέπεια των πολιτών.

Ας διεκδικήσει όπως υποσχέθηκε.